Οι περισσότεροι οικονομολόγοι, στο βαθμό που τους απασχολεί καν αυτό το ζήτημα, θεωρούν πως η Μεγάλη Ύφεση της δεκαετίας του 1930 ήταν μια ανώφελη και μη αναγκαία τραγωδία. Εάν ο τότε Αμερικανός πρόεδρος Χέρμπερτ Χούβερ απλώς δεν είχε προσπαθήσει να ισοσκελίσει τον προϋπολογισμό εν όψει της επερχόμενης οικονομικής κάμψης· εάν απλώς η Ομοσπονδιακή Κεντρική Τράπεζα δεν είχε υπερασπιστεί τον κανόνα του χρυσού εις βάρος της εγχώριας οικονομίας· εάν οι αρμόδιοι απλώς είχαν σπεύσει να παράσχουν ρευστό στις απειλούμενες τράπεζες και έτσι να καλμάρουν τον τραπεζικό πανικό που αναπτύχθηκε τα 1930-31, τότε το χρηματιστηριακό κραχ του 1929 θα είχε οδηγήσει σε μια σύντομη ύφεση που γρήγορα θα είχε ξεχαστεί. Και εφόσον οι οικονομολόγοι όσο και οι πολιτικοί είχαν διδαχθεί από εκείνη την εμπειρία -κανένας σύγχρονός μας υπουργός Οικονομικών δεν θα επαναλάμβανε την περιβόητη ρήση τού τότε υπουργού Οικονομικών Άντριου Μέλον, «Να εκκαθαρίσουμε την πλεονάζουσα εργασία, να εκκαθαρίσουμε τις μετοχές, να εκκαθαρίσουμε τους αγρότες, να εκκαθαρίσουμε την αγορά ακινήτων... να αφαιρέσουμε τη σαπίλα από το σύστημα»- δεν θα μπορούσε να επαναληφθεί ποτέ το φαινόμενο της Μεγάλης Ύφεσης. Ή μήπως μπορεί να επαναληφθεί;
Ο Πωλ Κρούγκμαν βραβεύτηκε με το Βραβείο Νόμπελ 2008 για την οικονομία. Αρθρογραφεί δύο φορές την εβδομάδα στη στήλη ελεύθερης γνώμης των New York Times και ημερησίως στο ιστολόγιο «Η συνείδηση ενός φιλελεύθερου», ο τίτλος του οποίου έχει αντληθεί από το ομώνυμο βιβλίο του. Έχει χαρακτηριστεί αρθρογράφος της χρονιάς από το περιοδικό Editor and Publisher. Είναι καθηγητής Oικονομικών και Διεθνών Υποθέσεων στο Πανεπιστήμιο Πρίνστον και συγγραφέας ή επιμελητής είκοσι βιβλίων και άνω των διακοσίων άρθρων σε οικονομικά περιοδικά.
Βιβλιογραφία
- Από τις Εκδόσεις Καστανιώτη κυκλοφορούν:
- Θεωρητικός από σύμπτωση, 2005
- Η μεγάλη κάμψη, 2000
- Η Fed έχει βοηθήσει με δισεκατομμύρια ξένες κεντρικές τράπεζες
Δημοσίευση σχολίου