...αλλά πρώτα...
Μια φορά και έναν καιρό, στην χώρα του Ραγιά, ήταν μια οικογένεια, η οικογένεια Παπατζή... Την ιστορία αυτής της οικογένειας θα ξηστορήσουμε σ΄αυτό το παραμύθι, γιατί οι Παπατζήδες κυβέρνησαν για τρεις φορές τη χώρα του Ραγιά και μάλιστα την πήγανε μπροστά... Πολύ μπροστά...
Ας πάρουμε καλύτερα τα πράγματα απ την αρχή, απ τον γενάρχη Γεώργιο Παπατζή... Ήτανε γιος παπά, παιδί προκομμένο διαβαστερό, τα παίρνε τα γραμματέα και σπούδασε δικηγόρος. Μέτα τις σπουδές του ανακατεύτηκε με την πολιτική, τάχθηκε στο πλευρό του μεγάλου Φιλελεύθερου, και μετά από περιπέτειες, εξορίες και αγώνες κατάφερε να γίνει και υπουργός. Πρέπει να πούμε όμως κάποια πράγματα και για την εποχή και για τον ίδιο τον Γεώργιο Παπατζή για να παρακολουθήσουμε καλύτερα την ιστορία μας... Τον καιρό εκείνο η Χώρα του Ραγιά ήτανε ως συνήθως διχασμένη σε δυο στρατόπεδα, το ένα του Βασιλιά και το άλλο του Φιλελεύθερου... υπήρχε και ένα τρίτο βέβαια, που είχε μαζέψει φτωχούς, αγρότες, πρόσφυγες και άλλους ψοφοδεείς, οι Κόκκινοι, αλλά προς το παρόν ήταν λίγοι, επιπλέον τους βαρούσανε αλύπητα και τα άλλα δυο στρατόπεδα... Επίσης εκείνο τον καιρό (και αργότερα...) οι στρατιωτικοί συνήθιζαν να “σώζουν” τους Ραγιάδες από τους πολιτικούς και τη χώρα από κινδύνους, απλά αυτοχρίζωντας τους εαυτούς τους σωτήρες και παίρνοντας την εξουσία με τα όπλα... Αυτά ίσχυαν την εποχή εκείνη και ο Γεώργιος, προοδευτικός όπως ήταν, πήγε με τους Φιλελεύθερους και έγινε εχθρός του βασιλιά... Μάλιστα οι Φιλελεύθεροι ήταν τόσο δημοκρατικοί, που έδιωξαν το βασιλιά... αλλά φτιάξανε και ένα καταπληκτικό νόμο, που τον είπανε ιδιώνυμο, και σταματήσανε τον πραγματικό εχθρό της Χώρας του Ραγιά, τους Κόκκινους. Σύμφωνα με αυτό αν κάποιος αντιδρούσε στην υπάρχουσα τάξη, (την τόσο δημοκρατική και φιλελεύθερη...), μπορούσε να φυλακιστεί για έξι μήνες, σαν αντίδραση οριζόταν ακόμα και η απεργία, ή ότι τέλος πάντων πλησίαζε στην απεχθή ιδεολογία των Κόκκινων... Αλλά να πούμε ότι δεν ήταν και τόσο σκληροί οι Φιλελεύθεροι, μάλιστα αρκετούς που έπεφταν στο ιδιώνυμο, αντί να τους βάλουν φυλακή, τους στέλνανε στα πανέμορφα νησιά της χώρας του Ραγιά, να ξανασκεφτούν καλύτερα, μάλιστα τους γυμνάζανε κι ολας δίνοντας τους να σπάνε πέτρες...
Μ΄αυτά και μ΄αυτά, ο Γεώργιος ίδρυσε και δικό του κόμμα, μάλιστα το είπε Δημοκρατικό, και αργότερα Δημοκρατικό-Σοσιαληστικό. Μετά από άλλη μια κατάληψη της εξουσίας από έναν στρατιωτικό τον Ιωάννη Λινάτσα (έχει και για αυτόν παραμύθι αργότερα, δεν είναι της παρούσης...) και την επάνοδο του Βασιλιά , ο Γεώργιος συνελήφθη και στάλθηκε και ο ίδιος για διακοπές σε νησιά, λόγω της αντιμοναρχικής στάσης του...
Έπειτα ήρθε ο δεύτερος μεγάλος πόλεμος, ο Γεώργιος συνελήφθη ξανά, και κάποια στιγμή κατάφερε να φύγει και να πάει στον τόπο που είχε αποδράσει πριν από αυτόν, σαν αυτοεξόριστος ο Βασιλιάς και οι φίλοι του. Βέβαια άφησε το λαό μοναχό του να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά... αλλά τι να κάνουμε η αυτοεξορία είναι κατάρα των πολύ σημαντικών ανθρώπων και ο Γεώργιος είναι τέτοιος...
Εκεί λοιπόν, με την “πίεση” των Γιων της Αλβίωνας, σχημάτισε κυβέρνηση με τη συμμετοχή όλων των παρατάξεων, ακόμα και των κόκκινων και ο ίδιος έγινε αρχηγός της κυβέρνησης, τα βρήκε μάλιστα και με το Βασιλιά. Τώρα ποιον κυβερνούσαν και με ποιο δικαίωμα, αφού ο λαός πολέμησε τους κατακτητές και όχι οι ίδιοι, ο θεός και η ψύχη τους. Στη Χώρα του Ραγιά ο λαός, πολεμούσε τον εχθρό, απελευθέρωσε κάποιες περιοχές μάλιστα, και σε πολλά μέρη της Χώρας οι Ραγιάδες, πίστευαν ότι μπορούν να διακυβερνηθούν μονάχοι τους, χωρίς Βασιλιάδες, χωρίς Άρχοντες...
Κάποτε οι Σύμμαχοι κέρδισαν τον πόλεμο, και μέσα στις ανησυχίες τους ήταν και οι Ραγιάδες, μάλλον οι Κόκκινοι που είχαν πάρει μεγάλη δύναμη... Ο αρχηγός των σύμμαχων μάλιστα ο Πουράκλας, θεώρησε ότι πρέπει να αφοπλιστούν οι επαναστατημένοι Ραγιάδες που πολέμησαν τον εχθρό, γιατί θελαν κατά τη γνώμη του να καταλάβουν την Χώρα του Ραγιά και να την κάνουν Κόκκινη... Έτσι αποφάσισε να ορίσει κυβερνήτη τον Γεώργιο και να κάνει τη χώρα τσιφλίκι του... Ο Γεώργιος τι να κάνει, δέχτηκε, γιατί άμα είσαι μεγάλος και σε ζορίζουν μεγαλύτεροι, σκύβεις το κεφάλι και δέχεσαι, αν σου δίνουν και εξουσία μάλιστα, δεν σε πειράζει και τόσο... Έτσι πάρθηκε η απόφαση αφοπλισμού των Ραγιάδων και η επιβλήθηκε σε αυτούς σαν Άρχοντας ο Γεώργιος... Πάνω στη διαφωνία για τον αφοπλισμό έγινε συλλαλητήριο και οι Φύλακες του Γεωργίου άνοιξαν πυρ κατά των Ραγιάδων, σκοτώθηκε κόσμος και την επόμενη ήμερα ξανάγιναν τα ίδια, δεν ήθελε πολύ να ανάψουν τα αίματα, ακολούθησε μάχη μέσα στην πρωτεύουσα και ταραχές που κρατήσανε ένα μήνα περίπου... Μετά από αυτά ο Γεώργιος που πολύ στενοχωρήθηκε παραιτήθηκε, αλλά η Χώρα του Ραγιά είχε ήδη μπει στον Μεγάλο Σπαραγμό.
Σκοτώνονταν τότε Ραγιάδες αναμεταξύ τους, Κόκκινοι Ραγιάδες ενάντια στους άλλους Ραγιαδες μα αυτη ειναι μεγαλη και οδυνηρη ιστορια και θελει δικο της παραμυθι...
Μέσα στον Σπαραγμό ο Γεώργιος ξανάγινε βουλευτής, μάλιστα μετά το τέλος του έγινε και υπουργός, αλλά διαφώνησε με τον τότε αρχηγό τον Καραπιπέρη, για το αν πρέπει επιτέλους να κλείσουν τα θέρετρα για τους κόκκινους στα νησιά ή όχι. Ο Καραπιπέρης ήθελε να σταματήσουν αυτά και να μονοιάσουν επιτέλους οι Ραγιάδες, μα ο Γεώργιος πίστευε πως λίγες διακοπές με άσκηση παράλληλα να τους έδιναν πιο υγιή τρόπο ζωής και σκέψης... Επίσης για το Ματωμένο Νησί και την κατοχή του από τον Πουράκλα, έπραξε σαν κάθε μεγάλος ηγέτης, έκανε την πάπια...Έτσι απ τον Καραπιπέρη πήδηξε στους συντηρητικούς, και στις επόμενες εκλογές ξανάγινε βουλευτής, αλλά έφυγε και από κει και έφτιαξε ξανά το κόμμα των φιλελεύθερων μα με άλλο όνομα το είπε Ένωση Πάρτης.
Στις επόμενες εκλογές ηττήθηκε από τον άλλο μεγάλο της Χώρας του Ραγιά, τον Εθνάρχη, κατάγγειλε τις εκλογές ως “εκλογές βίας και νοθείας” και με την βοήθεια των Κόκκινων, που είχαν μετονομαστεί σε Δημοκράτες, (επειδή τους είχαν ανακηρύξει παράνομους μετά το Σπαραγμό, ίσως και επειδή είχε παραγίνει αυτό με τις διακοπές στα νησιά...), ο Γεώργιος κύρηξε τον ανένδοτο αγώνα ενάντια στον Εθνάρχη αυτό του έδωσε το παρατσούκλι “Γέρος της Δημοκρατίας”...
Έτσι ο Γέρος έγινε Άρχοντας ξανά, και η αλήθεια είναι πως πήρε φιλολαϊκά μέτρα και ανάσανε κάπως ο βασανισμένος τόπος, μα δεν ξέχασε και τις φιλελεύθερες και δημοκρατικές του πεποιθήσεις... Συνέχισε την απαγόρευση του κόμματος των Κόκκινων και σαν υπουργός Γραμμάτων, έδωσε έμφαση στην καταπολέμηση του κόκκινου κινδύνου, ιδίως της Νεολαίας του Γιατρού, μια οργάνωση που έρρεπε προς την κόκκινη ιδεολογία. Τότε ζήτησε και από τους επιθεωρητές των σχολείων να του δίνουν αναφορά για κόκκινους δασκάλους, και οι μολυσμένοι από την κόκκινη ιδεολογία απομακρυνόταν...
Όσο κυβερνούσε ξανάρχισε τους καυγάδες με τον νέο Βασιλιά, γιατί ο δεύτερος ήθελε τη διοίκηση του στρατού... Ο Βασιλιάς τον παραίτησε, και με τη βοήθεια κάποιων αποστατών της παράταξης του, που αντάλλαξαν την προδοσία τους με υπουργικούς θώκους και έτσι τον φάγανε τον Γερο... Πολλοί μάλιστα λεν, πως η αίτια ήταν η συμπάθεια που είχαν οι Ραγιάδες στον γιο του Γέρου τον Αντρέα Παπατζή, και η διάδοχη του στην Ένωση Πάρτης στη θέση του πατέρα του, και έτσι οι διάφοροι δελφίνοι αποφάσισαν να καθαρίσουν το τοπίο.
Μέσα σε αυτή την αναταραχή, βρήκε και ο Συνταγματάρχης Γύψος, κατέλυσε την Δημοκρατία και πήρε την εξουσία για λογαριασμό του... Ο Γύψος έθεσε τον Γερο σε περιορισμό στο σπίτι του...
Έτσι ο Γέρος έζησε τις τελευταίες ήμερες του φυλακισμένος στο ίδιο του το σπίτι... όπου και πέθανε. Στην κηδεία του έγινε χαλασμός, τεράστιο πλήθος Ραγιάδων, τίμησε με την παρουσία του, τον Δημοκρατικό αυτό άνθρωπο, που στάθηκε στο πλάι του λαού του, που πάντα σεβόταν τους αντιπάλους του (όχι μόνο σεβόταν εκτιμούσε κι ολας, οι διακοπούλες που λέγαμε...), γιατί οι Ραγιάδες δεν είναι αχάριστος λαός, μα περήφανοι και με καλή μνήμη...
Ο Αντρεας Παπατζης, το δευτερο και σημαντικοτερο μελος, αυτης της μεγαλης οικογένειας που κυβέρνησε τη χωρα του Ραγια, ειναι ο ηρωας του παραμυθιου μας αυτη τη φορα. Ο Αντρεας αγαπηθηκε οσο λιγοι απο τους Ραγιαδες, τον λατρεψανε τον κανανε σχεδον μυθο... ηταν ο Αντρεας τους, ο Αρχοντας που του μιλουσες στον ενικο...
Ο Αντρεας λοιπον σπουδασε δικηγορος σαν τον μπαμπα του το Γερο, αλλα συληφθηκε απο την δικτατορια του Λινατσα και επειτα, κατεφυγε στον Νεο Κοσμο... Εκει ο Αντρεας, οσο ο πατερας του συνεχιζε του εκδημοκρατισμου των Ραγιαδων, εξελιχθηκε σε αναγνωρισμενο πανεπιστημιακο δασκαλο με παγκοσμια φημη. Υπηρξε δασκαλος σε μερικα απο τα καλυτερα σχολεια ολης της οικουμενης.
Ωσπου μια μερα τον καλεσε ο Εθναρχης, ναι ο Εθναρχης και οχι ο μπαμπας του ο Γερος, για συμβουλο στην Τραπεζα των Ραγιαδων, αφου ηταν αναγνωριμενος επιστημονας. Ετσι πηρε λοιπον τη φαμιλια του ο Αντρεας και να σου τον στους Ραγιαδες, εγινε βουλευτης, επειτα υπουργος, μεχρι που παραιτηθηκε, γιατι μπλεχτηκε το ονομα του σε ενα πολιτικο- στρατιωτικο σκανδαλο...
Λιγο μετα ηταν που ο Γυψος κατελαβε την εξουσια, συνελαβε και τον Αντρεα μας, αλλα μετα απο πιεσεις του Νεου Κοσμου τον αφησε ελευθερο...
Ετσι ο Αντρεας στα βηματα του μπαμπα του, αφησε τους Ραγιαδες, να τα βγαλουν περα με τον Γυψο, και λογο της καταρας της αυτοεξοριας των μεγαλων, πηγε και εκανε αντισταση στον βορα, οχι της χωρας αλλα της Ηπειρου... Τωρα τι αγωνας ειναι αυτος; Δεν ξερω, αλλα εγω ειμαι μικρος και αυτοι μεγαλοι, και για να γιναν τετιοι κατι παραπανω ξερανε απο “αγωνες”... Επισης τοτε το εσκασε και ο Εθναρχης με ψευτικο ονομα και αυτοεξοριστηκε και αυτος...
Τον Αντρεα μας τον βρηκε στον παγωμενο βορα ενας απο τους πρωταγωνιστες του τριτου μερους της ιστοριας μας, ο Λαδεμπορας, και μαζι ιδρυσανε την αντιστασιακη οργανωση Π.Α.Κ (Πισω Απομειναν Κοροιδα). Στην ξενιτια λοιπον οι αγωνιστες μας γραφανε προκυρηξεις, καταγγελιες, πινανε τσαγια και τετοια αγωνιστικα... και αντισταθηκανε στον Γυψο...
Οταν καποτε επεσε αυτος, γυρισανε στη χωρα του Ραγια να σωσουν τον τοπο (αν και μαλλον για τους Ραγιαδες ισως το να μενανε στην ξενιτια οι σωτηρες να ηταν η μονη σωτηρια...). Επρεπε ομως να νικησουν και τον Εθναρχη που τους εφαγε στη στροφη και ειχε κατσει πρωτος στο σβερκο των Ραγιαδων... Τους ειχε βαλει και στην Ενωση ( η οποια ειναι η ενωση ολων των χωρων της Ηπειρου της Γριας, στην οποια οι Αρχοντες ολων των χωρων κλεβουνε του ραγιαδες τους...), και ειχε παραχωρησει στρατιωτικες βασεις στο Νεο Κοσμο. Αυτα λοιπον τα εκανε σημαια ο Αντρικος, αυτα και τα περηφανα νιατα με τα τιμημενα γηρατεια, και του την εσκασε του Εθναρχη...
Και τοτε εφερε την ΑΛΛΑΓΗ!!!!!!!!
Εφυγαν απο την εξουσια οι καταραμενοι εθνικοφρονες και αναλαβαν τα παιδια της αλλαγης, και πραγματι στις αρχες ο Αντρεας δεν χαλασε χατηρι στους Ραγιαδες, εδωσε μισθους, συνταξεις, εφτιαξε συστημα Υγειας για ολους ( και σε αυτο δεν εχω καμια ειρωνικη διαθεση, με ολα τα χαλια του το ΕΣΥ δεν σε αφηνει να πεθανεις αβοηθητος στο δρομο ), βεβαια ουτε απο την Ενωση τους εβγαλε, ουτε τις βασεις του θανατου εδιωξε...
Μαλιστα πηρε και μεγαλα δανεια (τα οποια στην Ενωση τα λενε επιδοτησεις...), για να αναπτυξει τη Χωρα του Ραγια, αλλα προτιμησε να αναπτυξει πρωτα τους φιλους του... Εκανε και κλαδικες οργανωσεις για καθε επαγγελμα και εβαλε σ΄ αυτες δικους του ανθρωπους, Σοσιαληστες... Η κυρια δουλεια αυτων των τυπων ηταν να ελεγχουν την Σοσιαληστοσυνη οποιου ηθελε δουλεια, και αν ηταν αρκετα Σοσιαληστης θα εβρισκε... Ο μπαμπας του Αντρεα πηγε να βαλει χερι μονο σε καθηγητες και κατι λιγους, αλλα ηταν απλα Δημοκρατης, ενω ο ιδιος σαν Σοσιαληστης εβαλε χερι στους παντες...
Ετσι γεμισανε οι κρατικες υπηρεσιες Σοσιαληστες, ο Αντρεας επαιρνε δανεια και ταιζε τους φιλους του, η χωρα πηγαινε μπροστα και Ραγιαδες ζουσαν καπως καλυτερα...
Ωσπου πιαστηκε ενας φιλος του Αντρικου να κλεβει... Ο Αντρεας ελεγε πως ξενοι εχθροι και σκοτεινες δυναμεις τον πολεμουσαν... και ισως και να επειθε τους Ραγιαδες για αυτα, μα οι πολιτικοι του αντιπαλοι ζητησαν την παραπομπη του σε δικη. Οι Ραγιαδες δεχτηκαν την προταση των πολιτικων ατιπαλων του Αντρεα να τον δικασουν, ισως να ειναι και ο μονος λαος που δικασε τον ανωτατο αρχοντα του (μακαρι να καταλαβαιναν ποση δυναμη ειχαν οι Ραγιαδες και θα δικαζανε πολλους) ... Εστω και με πονο τον δικασαν, και φυσικα... αθωωθηκε. Αυτη η περιπετεια του κοστισε την υγεια της καρδιας του, και τη διακυβερνηση των Ραγιαδων... Αλλα του χαρισε μια γυναικα με τα μισα του χρονια και εδωσε στους Ραγιαδες λογους να τον περιγαλανε και να τον καμαρωνουν ταυτοχρονα...
Την εξουσια την πηρε ο Γρουσουζης για τρια χρονια (ενας απο τους αποστατες που ριξανε το μπαμπα του Αντρεα στην κοντρα του με το Βασιλια), τρια χρονια που ηταν αρκετα για τον Αντρεα να ανασυνταχθει... Μετα απο αποστασια στον Γρουσουζη απο δικους του... (ρε τι ωραια επαναλαμβανεται η ιστορια ωρες ωρες;) ... ο Αντρεας ξαναρθε στην εξουσια μαζι με την νεα του κυρια, αλλα καταπονημενος πια αρρωστησε και παλι... Και παρα τις προσπαθειες της νεας του συντροφου και των φιλων μαγων του, παρα τις επισκεψεις σε θαυματουργα νησια τελικα υπεκειψε και αυτος στον μονο πραγματικα μεγαλο Αρχοντα, το Χαρο.
Μα πριν πεθανει σαν κορακια οι διαδοχοι του τρωγοτανε πανω απο το κρεβατι του, να δουνε ποιος θα παρει την εξουσια να σωσει τους Ραγιαδες... Αλλα αυτο ειναι η αρχη του 3ου μερους...
Αναρτήθηκε από Βεζύρης στις 3:57 μμ
...η συνέχεια στο...
...σουπιές με φούντες...
...τα μοντέλα του πλάτανου...
ΣΚΕΨΟΥ ΛΟΙΠΟΝ ΠΡΙΝ ΑΥΤΟΠΥΡΟΒΟΛΗΘΕΙΣ
.
Ας πάρουμε καλύτερα τα πράγματα απ την αρχή, απ τον γενάρχη Γεώργιο Παπατζή... Ήτανε γιος παπά, παιδί προκομμένο διαβαστερό, τα παίρνε τα γραμματέα και σπούδασε δικηγόρος. Μέτα τις σπουδές του ανακατεύτηκε με την πολιτική, τάχθηκε στο πλευρό του μεγάλου Φιλελεύθερου, και μετά από περιπέτειες, εξορίες και αγώνες κατάφερε να γίνει και υπουργός. Πρέπει να πούμε όμως κάποια πράγματα και για την εποχή και για τον ίδιο τον Γεώργιο Παπατζή για να παρακολουθήσουμε καλύτερα την ιστορία μας... Τον καιρό εκείνο η Χώρα του Ραγιά ήτανε ως συνήθως διχασμένη σε δυο στρατόπεδα, το ένα του Βασιλιά και το άλλο του Φιλελεύθερου... υπήρχε και ένα τρίτο βέβαια, που είχε μαζέψει φτωχούς, αγρότες, πρόσφυγες και άλλους ψοφοδεείς, οι Κόκκινοι, αλλά προς το παρόν ήταν λίγοι, επιπλέον τους βαρούσανε αλύπητα και τα άλλα δυο στρατόπεδα... Επίσης εκείνο τον καιρό (και αργότερα...) οι στρατιωτικοί συνήθιζαν να “σώζουν” τους Ραγιάδες από τους πολιτικούς και τη χώρα από κινδύνους, απλά αυτοχρίζωντας τους εαυτούς τους σωτήρες και παίρνοντας την εξουσία με τα όπλα... Αυτά ίσχυαν την εποχή εκείνη και ο Γεώργιος, προοδευτικός όπως ήταν, πήγε με τους Φιλελεύθερους και έγινε εχθρός του βασιλιά... Μάλιστα οι Φιλελεύθεροι ήταν τόσο δημοκρατικοί, που έδιωξαν το βασιλιά... αλλά φτιάξανε και ένα καταπληκτικό νόμο, που τον είπανε ιδιώνυμο, και σταματήσανε τον πραγματικό εχθρό της Χώρας του Ραγιά, τους Κόκκινους. Σύμφωνα με αυτό αν κάποιος αντιδρούσε στην υπάρχουσα τάξη, (την τόσο δημοκρατική και φιλελεύθερη...), μπορούσε να φυλακιστεί για έξι μήνες, σαν αντίδραση οριζόταν ακόμα και η απεργία, ή ότι τέλος πάντων πλησίαζε στην απεχθή ιδεολογία των Κόκκινων... Αλλά να πούμε ότι δεν ήταν και τόσο σκληροί οι Φιλελεύθεροι, μάλιστα αρκετούς που έπεφταν στο ιδιώνυμο, αντί να τους βάλουν φυλακή, τους στέλνανε στα πανέμορφα νησιά της χώρας του Ραγιά, να ξανασκεφτούν καλύτερα, μάλιστα τους γυμνάζανε κι ολας δίνοντας τους να σπάνε πέτρες...
Μ΄αυτά και μ΄αυτά, ο Γεώργιος ίδρυσε και δικό του κόμμα, μάλιστα το είπε Δημοκρατικό, και αργότερα Δημοκρατικό-Σοσιαληστικό. Μετά από άλλη μια κατάληψη της εξουσίας από έναν στρατιωτικό τον Ιωάννη Λινάτσα (έχει και για αυτόν παραμύθι αργότερα, δεν είναι της παρούσης...) και την επάνοδο του Βασιλιά , ο Γεώργιος συνελήφθη και στάλθηκε και ο ίδιος για διακοπές σε νησιά, λόγω της αντιμοναρχικής στάσης του...
Έπειτα ήρθε ο δεύτερος μεγάλος πόλεμος, ο Γεώργιος συνελήφθη ξανά, και κάποια στιγμή κατάφερε να φύγει και να πάει στον τόπο που είχε αποδράσει πριν από αυτόν, σαν αυτοεξόριστος ο Βασιλιάς και οι φίλοι του. Βέβαια άφησε το λαό μοναχό του να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά... αλλά τι να κάνουμε η αυτοεξορία είναι κατάρα των πολύ σημαντικών ανθρώπων και ο Γεώργιος είναι τέτοιος...
Εκεί λοιπόν, με την “πίεση” των Γιων της Αλβίωνας, σχημάτισε κυβέρνηση με τη συμμετοχή όλων των παρατάξεων, ακόμα και των κόκκινων και ο ίδιος έγινε αρχηγός της κυβέρνησης, τα βρήκε μάλιστα και με το Βασιλιά. Τώρα ποιον κυβερνούσαν και με ποιο δικαίωμα, αφού ο λαός πολέμησε τους κατακτητές και όχι οι ίδιοι, ο θεός και η ψύχη τους. Στη Χώρα του Ραγιά ο λαός, πολεμούσε τον εχθρό, απελευθέρωσε κάποιες περιοχές μάλιστα, και σε πολλά μέρη της Χώρας οι Ραγιάδες, πίστευαν ότι μπορούν να διακυβερνηθούν μονάχοι τους, χωρίς Βασιλιάδες, χωρίς Άρχοντες...
Κάποτε οι Σύμμαχοι κέρδισαν τον πόλεμο, και μέσα στις ανησυχίες τους ήταν και οι Ραγιάδες, μάλλον οι Κόκκινοι που είχαν πάρει μεγάλη δύναμη... Ο αρχηγός των σύμμαχων μάλιστα ο Πουράκλας, θεώρησε ότι πρέπει να αφοπλιστούν οι επαναστατημένοι Ραγιάδες που πολέμησαν τον εχθρό, γιατί θελαν κατά τη γνώμη του να καταλάβουν την Χώρα του Ραγιά και να την κάνουν Κόκκινη... Έτσι αποφάσισε να ορίσει κυβερνήτη τον Γεώργιο και να κάνει τη χώρα τσιφλίκι του... Ο Γεώργιος τι να κάνει, δέχτηκε, γιατί άμα είσαι μεγάλος και σε ζορίζουν μεγαλύτεροι, σκύβεις το κεφάλι και δέχεσαι, αν σου δίνουν και εξουσία μάλιστα, δεν σε πειράζει και τόσο... Έτσι πάρθηκε η απόφαση αφοπλισμού των Ραγιάδων και η επιβλήθηκε σε αυτούς σαν Άρχοντας ο Γεώργιος... Πάνω στη διαφωνία για τον αφοπλισμό έγινε συλλαλητήριο και οι Φύλακες του Γεωργίου άνοιξαν πυρ κατά των Ραγιάδων, σκοτώθηκε κόσμος και την επόμενη ήμερα ξανάγιναν τα ίδια, δεν ήθελε πολύ να ανάψουν τα αίματα, ακολούθησε μάχη μέσα στην πρωτεύουσα και ταραχές που κρατήσανε ένα μήνα περίπου... Μετά από αυτά ο Γεώργιος που πολύ στενοχωρήθηκε παραιτήθηκε, αλλά η Χώρα του Ραγιά είχε ήδη μπει στον Μεγάλο Σπαραγμό.
Σκοτώνονταν τότε Ραγιάδες αναμεταξύ τους, Κόκκινοι Ραγιάδες ενάντια στους άλλους Ραγιαδες μα αυτη ειναι μεγαλη και οδυνηρη ιστορια και θελει δικο της παραμυθι...
Μέσα στον Σπαραγμό ο Γεώργιος ξανάγινε βουλευτής, μάλιστα μετά το τέλος του έγινε και υπουργός, αλλά διαφώνησε με τον τότε αρχηγό τον Καραπιπέρη, για το αν πρέπει επιτέλους να κλείσουν τα θέρετρα για τους κόκκινους στα νησιά ή όχι. Ο Καραπιπέρης ήθελε να σταματήσουν αυτά και να μονοιάσουν επιτέλους οι Ραγιάδες, μα ο Γεώργιος πίστευε πως λίγες διακοπές με άσκηση παράλληλα να τους έδιναν πιο υγιή τρόπο ζωής και σκέψης... Επίσης για το Ματωμένο Νησί και την κατοχή του από τον Πουράκλα, έπραξε σαν κάθε μεγάλος ηγέτης, έκανε την πάπια...Έτσι απ τον Καραπιπέρη πήδηξε στους συντηρητικούς, και στις επόμενες εκλογές ξανάγινε βουλευτής, αλλά έφυγε και από κει και έφτιαξε ξανά το κόμμα των φιλελεύθερων μα με άλλο όνομα το είπε Ένωση Πάρτης.
Στις επόμενες εκλογές ηττήθηκε από τον άλλο μεγάλο της Χώρας του Ραγιά, τον Εθνάρχη, κατάγγειλε τις εκλογές ως “εκλογές βίας και νοθείας” και με την βοήθεια των Κόκκινων, που είχαν μετονομαστεί σε Δημοκράτες, (επειδή τους είχαν ανακηρύξει παράνομους μετά το Σπαραγμό, ίσως και επειδή είχε παραγίνει αυτό με τις διακοπές στα νησιά...), ο Γεώργιος κύρηξε τον ανένδοτο αγώνα ενάντια στον Εθνάρχη αυτό του έδωσε το παρατσούκλι “Γέρος της Δημοκρατίας”...
Έτσι ο Γέρος έγινε Άρχοντας ξανά, και η αλήθεια είναι πως πήρε φιλολαϊκά μέτρα και ανάσανε κάπως ο βασανισμένος τόπος, μα δεν ξέχασε και τις φιλελεύθερες και δημοκρατικές του πεποιθήσεις... Συνέχισε την απαγόρευση του κόμματος των Κόκκινων και σαν υπουργός Γραμμάτων, έδωσε έμφαση στην καταπολέμηση του κόκκινου κινδύνου, ιδίως της Νεολαίας του Γιατρού, μια οργάνωση που έρρεπε προς την κόκκινη ιδεολογία. Τότε ζήτησε και από τους επιθεωρητές των σχολείων να του δίνουν αναφορά για κόκκινους δασκάλους, και οι μολυσμένοι από την κόκκινη ιδεολογία απομακρυνόταν...
Όσο κυβερνούσε ξανάρχισε τους καυγάδες με τον νέο Βασιλιά, γιατί ο δεύτερος ήθελε τη διοίκηση του στρατού... Ο Βασιλιάς τον παραίτησε, και με τη βοήθεια κάποιων αποστατών της παράταξης του, που αντάλλαξαν την προδοσία τους με υπουργικούς θώκους και έτσι τον φάγανε τον Γερο... Πολλοί μάλιστα λεν, πως η αίτια ήταν η συμπάθεια που είχαν οι Ραγιάδες στον γιο του Γέρου τον Αντρέα Παπατζή, και η διάδοχη του στην Ένωση Πάρτης στη θέση του πατέρα του, και έτσι οι διάφοροι δελφίνοι αποφάσισαν να καθαρίσουν το τοπίο.
Μέσα σε αυτή την αναταραχή, βρήκε και ο Συνταγματάρχης Γύψος, κατέλυσε την Δημοκρατία και πήρε την εξουσία για λογαριασμό του... Ο Γύψος έθεσε τον Γερο σε περιορισμό στο σπίτι του...
Έτσι ο Γέρος έζησε τις τελευταίες ήμερες του φυλακισμένος στο ίδιο του το σπίτι... όπου και πέθανε. Στην κηδεία του έγινε χαλασμός, τεράστιο πλήθος Ραγιάδων, τίμησε με την παρουσία του, τον Δημοκρατικό αυτό άνθρωπο, που στάθηκε στο πλάι του λαού του, που πάντα σεβόταν τους αντιπάλους του (όχι μόνο σεβόταν εκτιμούσε κι ολας, οι διακοπούλες που λέγαμε...), γιατί οι Ραγιάδες δεν είναι αχάριστος λαός, μα περήφανοι και με καλή μνήμη...
Ο Αντρεας Παπατζης, το δευτερο και σημαντικοτερο μελος, αυτης της μεγαλης οικογένειας που κυβέρνησε τη χωρα του Ραγια, ειναι ο ηρωας του παραμυθιου μας αυτη τη φορα. Ο Αντρεας αγαπηθηκε οσο λιγοι απο τους Ραγιαδες, τον λατρεψανε τον κανανε σχεδον μυθο... ηταν ο Αντρεας τους, ο Αρχοντας που του μιλουσες στον ενικο...
Ο Αντρεας λοιπον σπουδασε δικηγορος σαν τον μπαμπα του το Γερο, αλλα συληφθηκε απο την δικτατορια του Λινατσα και επειτα, κατεφυγε στον Νεο Κοσμο... Εκει ο Αντρεας, οσο ο πατερας του συνεχιζε του εκδημοκρατισμου των Ραγιαδων, εξελιχθηκε σε αναγνωρισμενο πανεπιστημιακο δασκαλο με παγκοσμια φημη. Υπηρξε δασκαλος σε μερικα απο τα καλυτερα σχολεια ολης της οικουμενης.
Ωσπου μια μερα τον καλεσε ο Εθναρχης, ναι ο Εθναρχης και οχι ο μπαμπας του ο Γερος, για συμβουλο στην Τραπεζα των Ραγιαδων, αφου ηταν αναγνωριμενος επιστημονας. Ετσι πηρε λοιπον τη φαμιλια του ο Αντρεας και να σου τον στους Ραγιαδες, εγινε βουλευτης, επειτα υπουργος, μεχρι που παραιτηθηκε, γιατι μπλεχτηκε το ονομα του σε ενα πολιτικο- στρατιωτικο σκανδαλο...
Λιγο μετα ηταν που ο Γυψος κατελαβε την εξουσια, συνελαβε και τον Αντρεα μας, αλλα μετα απο πιεσεις του Νεου Κοσμου τον αφησε ελευθερο...
Ετσι ο Αντρεας στα βηματα του μπαμπα του, αφησε τους Ραγιαδες, να τα βγαλουν περα με τον Γυψο, και λογο της καταρας της αυτοεξοριας των μεγαλων, πηγε και εκανε αντισταση στον βορα, οχι της χωρας αλλα της Ηπειρου... Τωρα τι αγωνας ειναι αυτος; Δεν ξερω, αλλα εγω ειμαι μικρος και αυτοι μεγαλοι, και για να γιναν τετιοι κατι παραπανω ξερανε απο “αγωνες”... Επισης τοτε το εσκασε και ο Εθναρχης με ψευτικο ονομα και αυτοεξοριστηκε και αυτος...
Τον Αντρεα μας τον βρηκε στον παγωμενο βορα ενας απο τους πρωταγωνιστες του τριτου μερους της ιστοριας μας, ο Λαδεμπορας, και μαζι ιδρυσανε την αντιστασιακη οργανωση Π.Α.Κ (Πισω Απομειναν Κοροιδα). Στην ξενιτια λοιπον οι αγωνιστες μας γραφανε προκυρηξεις, καταγγελιες, πινανε τσαγια και τετοια αγωνιστικα... και αντισταθηκανε στον Γυψο...
Οταν καποτε επεσε αυτος, γυρισανε στη χωρα του Ραγια να σωσουν τον τοπο (αν και μαλλον για τους Ραγιαδες ισως το να μενανε στην ξενιτια οι σωτηρες να ηταν η μονη σωτηρια...). Επρεπε ομως να νικησουν και τον Εθναρχη που τους εφαγε στη στροφη και ειχε κατσει πρωτος στο σβερκο των Ραγιαδων... Τους ειχε βαλει και στην Ενωση ( η οποια ειναι η ενωση ολων των χωρων της Ηπειρου της Γριας, στην οποια οι Αρχοντες ολων των χωρων κλεβουνε του ραγιαδες τους...), και ειχε παραχωρησει στρατιωτικες βασεις στο Νεο Κοσμο. Αυτα λοιπον τα εκανε σημαια ο Αντρικος, αυτα και τα περηφανα νιατα με τα τιμημενα γηρατεια, και του την εσκασε του Εθναρχη...
Και τοτε εφερε την ΑΛΛΑΓΗ!!!!!!!!
Εφυγαν απο την εξουσια οι καταραμενοι εθνικοφρονες και αναλαβαν τα παιδια της αλλαγης, και πραγματι στις αρχες ο Αντρεας δεν χαλασε χατηρι στους Ραγιαδες, εδωσε μισθους, συνταξεις, εφτιαξε συστημα Υγειας για ολους ( και σε αυτο δεν εχω καμια ειρωνικη διαθεση, με ολα τα χαλια του το ΕΣΥ δεν σε αφηνει να πεθανεις αβοηθητος στο δρομο ), βεβαια ουτε απο την Ενωση τους εβγαλε, ουτε τις βασεις του θανατου εδιωξε...
Μαλιστα πηρε και μεγαλα δανεια (τα οποια στην Ενωση τα λενε επιδοτησεις...), για να αναπτυξει τη Χωρα του Ραγια, αλλα προτιμησε να αναπτυξει πρωτα τους φιλους του... Εκανε και κλαδικες οργανωσεις για καθε επαγγελμα και εβαλε σ΄ αυτες δικους του ανθρωπους, Σοσιαληστες... Η κυρια δουλεια αυτων των τυπων ηταν να ελεγχουν την Σοσιαληστοσυνη οποιου ηθελε δουλεια, και αν ηταν αρκετα Σοσιαληστης θα εβρισκε... Ο μπαμπας του Αντρεα πηγε να βαλει χερι μονο σε καθηγητες και κατι λιγους, αλλα ηταν απλα Δημοκρατης, ενω ο ιδιος σαν Σοσιαληστης εβαλε χερι στους παντες...
Ετσι γεμισανε οι κρατικες υπηρεσιες Σοσιαληστες, ο Αντρεας επαιρνε δανεια και ταιζε τους φιλους του, η χωρα πηγαινε μπροστα και Ραγιαδες ζουσαν καπως καλυτερα...
Ωσπου πιαστηκε ενας φιλος του Αντρικου να κλεβει... Ο Αντρεας ελεγε πως ξενοι εχθροι και σκοτεινες δυναμεις τον πολεμουσαν... και ισως και να επειθε τους Ραγιαδες για αυτα, μα οι πολιτικοι του αντιπαλοι ζητησαν την παραπομπη του σε δικη. Οι Ραγιαδες δεχτηκαν την προταση των πολιτικων ατιπαλων του Αντρεα να τον δικασουν, ισως να ειναι και ο μονος λαος που δικασε τον ανωτατο αρχοντα του (μακαρι να καταλαβαιναν ποση δυναμη ειχαν οι Ραγιαδες και θα δικαζανε πολλους) ... Εστω και με πονο τον δικασαν, και φυσικα... αθωωθηκε. Αυτη η περιπετεια του κοστισε την υγεια της καρδιας του, και τη διακυβερνηση των Ραγιαδων... Αλλα του χαρισε μια γυναικα με τα μισα του χρονια και εδωσε στους Ραγιαδες λογους να τον περιγαλανε και να τον καμαρωνουν ταυτοχρονα...
Την εξουσια την πηρε ο Γρουσουζης για τρια χρονια (ενας απο τους αποστατες που ριξανε το μπαμπα του Αντρεα στην κοντρα του με το Βασιλια), τρια χρονια που ηταν αρκετα για τον Αντρεα να ανασυνταχθει... Μετα απο αποστασια στον Γρουσουζη απο δικους του... (ρε τι ωραια επαναλαμβανεται η ιστορια ωρες ωρες;) ... ο Αντρεας ξαναρθε στην εξουσια μαζι με την νεα του κυρια, αλλα καταπονημενος πια αρρωστησε και παλι... Και παρα τις προσπαθειες της νεας του συντροφου και των φιλων μαγων του, παρα τις επισκεψεις σε θαυματουργα νησια τελικα υπεκειψε και αυτος στον μονο πραγματικα μεγαλο Αρχοντα, το Χαρο.
Μα πριν πεθανει σαν κορακια οι διαδοχοι του τρωγοτανε πανω απο το κρεβατι του, να δουνε ποιος θα παρει την εξουσια να σωσει τους Ραγιαδες... Αλλα αυτο ειναι η αρχη του 3ου μερους...
Αναρτήθηκε από Βεζύρης στις 3:57 μμ
...η συνέχεια στο...
...σουπιές με φούντες...
...τα μοντέλα του πλάτανου...
ΣΚΕΨΟΥ ΛΟΙΠΟΝ ΠΡΙΝ ΑΥΤΟΠΥΡΟΒΟΛΗΘΕΙΣ
Δημοσίευση σχολίου