10/29/2009 03:37:00 μ.μ.

(5) Comments

...ο θάνατος της ελευθερίας...



Τι κακό σ΄ αυτό το μέρος , σ΄ αυτό φταίει ο Βολταίρος,

Τι χαλάζι ένα σωρό, σ΄ αυτό φταίει ο Ρουσσό

Είμαι νέος κι όχι γέρος, σ΄ αυτό φταίει ο Βολταίρος

Σαν μικρό πουλί πετώ, σ΄ αυτό φταίει ο Ρουσσό

Είμαι χαρωπός σαν Έρως, σ΄ αυτό φταίει ο Βολταίρος,

Ξεροκόμματα αν μασώ, σ΄ αυτό φταίει ο Ρουσσό

Να που πέφτω μες΄ το θέρος, σ΄ αυτό φταίει ο Βολταίρος,

Κι αν στο χώμα κυλιστώ, σ΄ αυτό φταίει ο …

η

συνέχεια

στο


το έγραψε και έμεινε



.
5 Responses to "...ο θάνατος της ελευθερίας..."
grsail said :
29 Οκτωβρίου 2009 στις 4:51 μ.μ.
... εμείς ξέρουμε να διαβάζουμε και ... ανάμεσα από τις γραμμές ;-)
29 Οκτωβρίου 2009 στις 5:03 μ.μ.
....εσείς πολλά μάθατε τώρα τελευταία...
....αλλά εμένα θα μου επιτρέψετε
(καθώτι νέος στο κουρμπέτι)
να κρατήσω και καμμιά "πισινή"
μέχρι να πάρω κι' εγώ το "δίπλωμα"..:-)))
grsail said :
29 Οκτωβρίου 2009 στις 6:07 μ.μ.
.
Ανάμεσα από τις γραμμές (ή … τι έχω μάθει) …
.
.
(…)Οι σφαίρες εξακολουθούσαν να σφυρίζουν γύρω του, χωρίς όμως να τον πετυχαίνουν. Ο Γαβριάς εξακολουθούσε να τραγουδάει:
.
Οι σφαίρες συνεχίζουν να πέφτουν όμως αυτό ενέπνευσε τον Γαβριά για μια καινούργια ρίμα:
.
(…)Το οδόφραγμα έτρεμε και αυτός τραγουδούσε. Δεν ήταν παιδί ούτε άντρας, ήταν ένας άτρωτος δαίμονας(…)Αλλά μια σφαίρα πιο εύστοχη ή πιο ύπουλη από τις άλλες, χτύπησε τελικά το παιδί. Όσοι ήταν πίσω από το οδόφραγμα έβγαλαν μια κραυγή. Αλλά μέσα σε αυτό το χαμίνι υπήρχε ψυχή Ανταίου. Ότι συνέβαινε σ΄ εκείνο το γίγαντα, όσες φορές άγγιζε τη γη, το ίδιο συμβαίνει και στο χαμίνι όταν αγγίζει το λιθόστρωτο του Παρισιού. Ο Γαβριάς έπεσε για να ξανασηκωθεί ενώ το αίμα έτρεχε σα βρύση από το πρόσωπό του. Σήκωσε και τα δυο του χέρια ψηλά, γύρισε προς το μέρος όπου ήρθε η σφαίρα και άρχισε ξανά να τραγουδάει:
.
Δεν μπόρεσε να το αποτελειώσει. Δεύτερη σφαίρα του ίδιου στρατιώτη του έκοψε το τραγούδι. Έπεσε μπρούμυτα πάνω στο λιθόστρωτο κι έμεινε ακίνητος.»
.
29 Οκτωβρίου 2009 στις 6:20 μ.μ.
άμα συνεχίσουμε να τους τα προσφέρουμε
όλα έτοιμα "στο πιάτο"....
μας βλέπω σιδεροδέσμιους στα κάτεργα της κουζίνας
..:-)))))

όσον αφορά τον μεταφραστή του κο. Βίκτωρα
τον είχα για πολύ καιρό ξεχάσει και
χάρηκα δεόντως όταν τον συναπάντησα
στα βόρεια προάστεια..;-)
29 Οκτωβρίου 2009 στις 6:24 μ.μ.
δες τα 2 δύο νέα λινκ στο βαθύ πασόκ...
μόλις έκανα update..:-))))))))

Δημοσίευση σχολίου

αναρτησεις