La Guerre des fils de lumière contre les fils des ténèbres

...με αφορμή το εύλογο και εμπαιδωμένο/δικαιολογημένο σχόλιο
του αγαπητού και εκτιμηταίου el Romandante για την ανάρτησή μου
στο macedoine ΣΩΣΤΕ ΤΗΝ ΕΠΙΔΑΥΡΟ ,θεώρησα αναγκαίο ν' αναρτήσω
τις παρακάτω εικαστικές διευκρινήσεις..:




Είμαι από εκείνους που πιστεύουν στην συνοχή/αλληλοεξάρτηση
της εικόνας του ήχου και του Λόγου στο κλασσικό θέατρο
(τραγωδία-κομωδία δηλαδή) και στην συνέχειά/επέκτασή του
Commedia dell'Arte("artan ζωή και κίνηση" δηλαδή) .
Τα υπόλοιπα είναι απλά "οδοντόκρεμες",απομιμήσεις δηλαδή,
ως επί το πλείστον κακιές και όσον αφορά τα ιστορικά και θρησκευτικά
θέματα ΚΑΚΟΒΟΥΛΕΣ.
(παραδείγματα/αναφορές που αποδεικνύουν το αντίθετο είναι ΚΑΛΟΔΕΧΟΥΜΕΝΑ)
Παρ' όλα αυτά ποτέ δεν θα είχα τον παραμικρό ενδοιασμό και αντίρηση
να παρακολουθήσω,μιά καλοστημένη παράσταση ακόμη και εάν αυτή
προπαγάνδιζε τον Θάνατό μου τον ίδιο ,φυσικό ή πνευματικό ή και τα δυό.




Πως λοιπόν ένα άτομο σαν εμένα έφτασε να ΚΑΤΑΓΓΕΛΕΙ το ρεπερτόριο
της ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ.ΑΕ και ιδιαίτερα την χρηματοδότηση και παρουσίαση
του δημιουργήματος τουAmos Gitai...!?!




1.Η χρηματοδότηση και Παρουσίαση του Εργου από το Festival d'Avignon
και τους συνεργαζόμενους θεατρικούς οργανισμούς στην ευρώπη είναι μια
αναγκαία και άκρως επικίνδυνη για την δημοκρατία πολιτική απόφαση
του ευρωπαικού κοινοβουλίου
μπροστά στο κύμα της αντίδρασης και της αμφιβολίας(κρίση συνειδήσεως)
των απανταχού εβραίων για τα εγκλήματα του Ισραήλ στη Γάζα.




2.Η Επιλογή του Amos Gitai όπως σωστά αναφέρει ο el Romandante
-είναι ένας από τους πλεόν ανοιχτόμυαλους και προοδευτικούς εγκεφάλους που έχει βγάλει το Ισραήλ και από τους ελάχιστους διανοούμενους που τολμά τη πολιτική αντιπαράθεση μέσα στη χώρα-
και της 80χρονης Jeanne Moreau μιά από τις εναπομείνουσες και καταξιωμένες ,
κινηματογραφικές κυρίως, ηθοποιούς της ευρώπης, δύο πολύ γνωστά πρόσωπα
στο πλατύ κοινό δηλαδή του ευρωπαικού χόλλιγουντ που ελάχιστη σχέση έχουν
με το κλασσικό θέατρο,είναι όμως πολύ γνωστά και ελαφρώς ματαιόδοξα.






3.Το θρησκευτικό και ιστορικό κείμενο τουFlavius Josephus ,της παράστασης αυτής ,
που δεν είναι ούτε αυτούσιο,ούτε μεταφρασμένο,ούτε ολόκληρο
(ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΕΒΡΑΙΚΟ GILGAMESH ΕΝΩ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ)
είναι μιά επιλεκτική παράφραση στα γαλλικά (τίνος και γιατί..??? δεν ξέρουμε).





4.Η Μουσική επένδυση του έργου είναι ξένη όχι μόνον με αυτό αλλά και
με την εβραική παράδοση.
( ουγγαρέζικα βιολιά και ισπανικές κιθάρες ουδεμιά σχέση έχουν
με την περσική μελωδία του χατζηδάκη και τα αγγαρινά κρουστά του άτλαντα)




5.Η Επίδαυρος ποτέ δεν ήταν ούτε θα γίνει σημαντικός χώρος για τους Εβραίους,
γιατί λοιπόν εκεί και όχι στο Ηρώδειον ή στα κάστρα της Θεσσαλονίκης..???





στή συνέχεια παραθέτω τον διάλογο με τον el Romandante ..: