Το χαρακτηριστικό (ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΑ ΠΡΑΣΙΝΟ)λουλουδένιο χαλί
ενός εκ των μπαρ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στο Στρασβούργο.
©Mimi Mollica
- πολύ τραβιέται/φοριέται η "Παπαρούνα" στο ΕΚ -
The Strasbourg philharmonic Orchestra play "la forza del destino" to mark 30 years of direct elections to the European Parliament. As MEPs arrive for the first session of the 2009-2014 terms a special ceremony was held with past and present Members where a detachment of Eurocorps soldiers ceremonially hoisted the European Union flag. A youth choir from Strasbourg also sang. ©European Parliament/Pietro Naj-Oleari
ενός εκ των μπαρ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στο Στρασβούργο.
©Mimi Mollica
- πολύ τραβιέται/φοριέται η "Παπαρούνα" στο ΕΚ -
(Το Πολύμορφα Σαρδανάπαλον Τέρας του Ευρωκοινοβουλίου)
The Strasbourg philharmonic Orchestra play "la forza del destino" to mark 30 years of direct elections to the European Parliament. As MEPs arrive for the first session of the 2009-2014 terms a special ceremony was held with past and present Members where a detachment of Eurocorps soldiers ceremonially hoisted the European Union flag. A youth choir from Strasbourg also sang. ©European Parliament/Pietro Naj-Oleari
Μετά από μια μακρά προεκλογική εκστρατεία, οι νεοεκλεγμένοι ευρωβουλευτές συναντήθηκαν για πρώτη φορά την περασμένη εβδομάδα στο Στρασβούργο, στα πλαίσια Συνόδου Ολομέλειας που διεξήχθη από τις 14 ως τις 16 Ιουλίου. Εκεί τα μέλη εξέλεξαν το νέο πρόεδρο και τους αντιπροέδρους του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, και διόρισαν τους προέδρους των πολιτικών ομάδων και κάποιων κοινοβουλευτικών επιτροπών. Ανακοινώθηκαν επίσης οι συνθέσεις των πολιτικών ομάδων!
Ο Joseph Daul, πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας τoυ Ευρωπαϊκoύ Λαϊκoύ Κόμματoς, γεννήθηκε δύο χρόνια μετά από τον Β 'Παγκόσμιο Πόλεμο στο Στρασβούργο και έχει 6 αδέλφια.
Καθώς σπούδασε γεωργία, ανέλαβε στην ηλικία των 20 ετών το μικρό οικογενειακό αγρόκτημα που σήμερα διευθύνει ένα από τα δύο παιδιά του. Δραστηριοποιήθηκε από νωρίς σε αγροτικές ενώσεις και νεανικά κινήματα. Διετέλεσε πρόεδρος της Εθνικής Ομοσπονδίας Παραγωγών Βοδινού στη Γαλλία, όταν πολλοί ευρωπαίοι αγρότες και καταναλωτές νόσησαν από την ασθένεια των τρελών αγελάδων.
Ο κ. Daul εκλέχθηκε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για πρώτη φορά το 1999. Διορίστηκε πρόεδρος της κοινοβουλευτικής επιτροπής Γεωργίας το 2002 και πρόεδρος της Ομάδας του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος και των Ευρωπαίων Δημοκρατών τον Ιανουάριο του 2007.
Μιλά γαλλικά και αλσατικά (μητρική γλώσσα του), καθώς και άπταιστα γερμανικά.
Στην ηλικία των 19 ετών, ένα χρόνο αφότου εντάχθηκε στο κόμμα των Σοσιαλδημοκρατών, άρχισε να εργάζεται ως (αρχικά ασκούμενος) βιβλιοπώλης σε διάφορα βιβλιοπωλεία και εκδοτικούς οίκους. Το 1982 απέκτησε μάλιστα και το δικό του βιβλιοπωλείο.
Κατά τη δεκαετία του '80 και στις αρχές της δεκαετίας του '90 ήταν πολιτικά ενεργός τόσο σε τοπικό όσο και περιφερειακό επίπεδο.
Εκλέχθηκε για πρώτη φορά στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο το 1994 και διετέλεσε μέλος τόσο της υποεπιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων όσο και της επιτροπής Πολιτικών Ελευθεριών.
Τον Ιούλιο του 2003, συγκρούστηκε με τον ιταλό πρωθυπουργό Silvio Berlusconi Ιταλίας στο ημικύκλιο (την αίθουσα συνεδριάσεων της Ολομέλειας), όταν ο τελευταίος του πρότεινε χαριτολογώντας να παίξει σε μια ταινία τον ρόλο του "κάπο" (έγκλειστος σε στρατόπεδο συγκέντρωσης που επέβλεπε άλλους κρατουμένους).
Το 2004 εξελέγη για πρώτη φορά επικεφαλής της Σοσιαλιστικής Ομάδας, θέση που κατέχει και μετά από τις ευρωεκλογές του 2009.
Στις αρχές της δεκαετίας του 70, δραστηριοποιήθηκε στη Φοιτητική Ένωση Φλαμανδών Φιλελευθέρων, ενώ σπούδαζε δίκαιο στη Γάνδη.
Το 1982, στη νεαρή ηλικία των 29 ετών, έγινε πρόεδρος του Κόμματος Ελευθερίας και Προόδου (PVV). Το 1985, εξελέγη στη Βουλή των Αντιπροσώπων, και διετέλεσε αναπληρωτής πρωθυπουργός και υπουργός Προϋπολογισμού.
Λόγω της αρχικά πολύ φιλελεύθερης στάσης του στα οικονομικά θέματα και το νεαρό της ηλικίας του, απέκτησε το παρατσούκλι "The Kid" (Το Παιδί) και "Baby Thatcher" (Μωρό της Θάτσερ). Σε αντίθεση, όμως, με τη "Σιδηρά Κυρία", ο Guy Verhofstadt είναι θιασώτης του ευρώ και πιστεύει σε μια ομοσπονδιακή Ευρώπη.
Έγινε πρωθυπουργός του Βελγίου τον Ιούλιο του 1999 και, στη συνέχεια, γερουσιαστής (2007). Τον Ιούνιο του 2009, εξελέγη ευρωβουλευτής για πρώτη φορά.
Της Ομάδας των Πρασίνων/Ευρωπαϊκής Ελεύθερης Συμμαχίας συμπροεδρεύουν η Rebecca Harms και ο Daniel Cohn-Bendit.
Η 53χρονη Rebecca Harms ηγήθηκε της λίστας των Πρασίνων της Γερμανίας στις ευρωεκλογές τόσο του 2004 όσο και του 2009.
Εργάστηκε ως βοηθός ευρωβουλευτή κατά τη δεκαετία του 1980. Είναι όμως περισσότερο γνωστή στη Γερμανία ως η εκπαιδευόμενη κηπουρός που έλαβε μέρος σε ένα κίνημα κατά της πυρηνικής ενέργειας, το οποίο εναντιώθηκε στον προγραμματισμένο σταθμό κατάθεσης πυρηνικών αποβλήτων στην Κάτω Σαξονία (περιοχή από την οποία κατάγεται άλλωστε). Μεγάλο μέρος της εργασίας της στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έχει εξάλλου να κάνει με θέματα ενεργειακής πολιτικής.
Ο 64χρονος Daniel Cohn-Bendit, γιος Γερμανού και Γαλλίδας, ο οποίος γεννήθηκε στη Γαλλία, έγινε γνωστός και στις δύο χώρες, λόγω της ανάμειξής του στις φοιτητικές διαδηλώσεις του 1968. Αναγκάστηκε να φύγει από τη Γαλλία το φθινόπωρο του 1968, καθώς δεν είχε τη γαλλική υπηκοότητα.
Στη Δυτική Γερμανία αποτέλεσε ηγετική φυσιογνωμία της αριστεράς και φίλος του αργότερα υπουργού Εξωτερικών της Γερμανίας Joschka Fischer. Εντάχθηκε στο Κόμμα των Πρασίνων το 1984 και είναι ευρωβουλευτής από το 1994, εκλεγμένος άλλοτε στη Γαλλία και άλλοτε στην Γερμανία.
Ο Michał Kamiński, πρόεδρος των Ευρωπαίων Συντηρητικών και Μεταρρυθμιστών, γεννήθηκε το Μάρτιο του 1972 στη Βαρσοβία. Ασχολήθηκε με την πολιτική σε ηλικία 15 ετών, σε διάφορα εθνικά συντηρητικά και καθολικά αντιπολιτευτικά κινήματα.
Ο κ. Kamiński εκλέχθηκε για πρώτη φορά ευρωβουλευτής το 2004, ως μέλος του Κόμματος Νόμου και Δικαιοσύνης. Διετέλεσε μέλος της κοινοβουλευτικής επιτροπής Εσωτερικής Αγοράς και αντιπρόεδρος της Ομάδας "Ένωση για την Ευρώπη των Εθνών".
Τον Ιούλιο του 2007, έφυγε από το Κοινοβούλιο για να εργαστεί ως υφυπουργός στην καγκελαρία του πολωνού προέδρου Lech Kaczyński, του οποίου διετέλεσε επίσης εκπρόσωπος Τύπου.
Μετά από τις ευρωεκλογές του Ιουνίου του 2009, επέστρεψε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και ήταν ένας από τους βασικούς συντελεστές στη διαμόρφωση της Ομάδας των Ευρωπαίων Συντηρητικών και Μεταρρυθμιστών.
Ένα μέλος της ομάδας του τον περιγράφει ως "ευρωσκεπτικιστή, και ατλαντιστή υπέρμαχο της ελεύθερης αγοράς", αλλά και ως οπαδό του Πάπα Ιωάννη Παύλου ΙΙ, της Margaret Thatcher και του Ronald Reagan. Είναι πατέρας δύο κοριτσιών.
Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του στο πανεπιστήμιο, εργάστηκε ως ακαδημαϊκός διδάσκοντας θέματα που άπτονται του κινηματογράφου, των μέσων ενημέρωσης και της επικοινωνίας.
Κατόπιν της πτώσης του τείχους του Βερολίνου, εξελέγη στο κοινοβούλιο της Ανατολικής Γερμανίας. Από το 1993 διετέλεσε πρόεδρος του Κόμματος του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού (PDS), που διαδέχθηκε το SED και, μετά από μια συγχώνευση, ονομάστηκε το 2007 "Die Linke" (Η Αριστερά). Εκλέχθηκε για πρώτη φορά στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο τον Ιούνιο του 2009.
Ο Lothar Bisky είναι παντρεμένος και πατέρας τριών γιων.
Ο 45χρονος Nigel Farage κατάγεται από το Λονδίνο. Εντάχθηκε στο Συντηρητικό Κόμμα, που υπηρέτησε από τη νεότητά του μέχρι την παραίτηση της Margaret Thatcher.
Το 1993 ήταν ένα από τα ιδρυτικά μέλη του Κόμματος Ανεξαρτησίας του Ηνωμένου Βασιλείου, που ζητά την απόσυρση της χώρας από την Ευρωπαϊκή Ένωση και μια Ευρώπη με αδύναμη πολιτική ολοκλήρωση. Από το 2006 και μετά ηγείται του Κόμματος Ανεξαρτησίας του Ηνωμένου Βασιλείου.
Εκλέχθηκε για πρώτη φορά ευρωβουλευτής το 1999, για δεύτερη το 2004 και για τρίτη το 2009. Κατά τη διάρκεια της προηγούμενης κοινοβουλευτικής περιόδου (2004-2009) ήταν συμπρόεδρος της Ομάδας της Ανεξαρτησίας και Δημοκρατίας.
Ο 62χρονος Francesco Enrico Speroni, από τη Λομβαρδία, εξελέγη τον Ιούνιο του 2009 στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για τέταρτη φορά. Πριν από τις ευρωεκλογές του περασμένου Ιουνίου ήταν αντιπρόεδρος της κοινοβουλευτικής επιτροπής Νομικών Θεμάτων.
Ως μέλος της Λίγκας του Βορρά, διετέλεσε μέλος του τοπικού, του περιφερειακού και του εθνικού ιταλικού κοινοβουλίου από τη δεκαετία του '80 και μετά. Το 1994 διετέλεσε υπουργός Θεσμικών Μεταρρυθμίσεων κατά την πρώτη κυβέρνηση του Silvio Berlusconi.
Είναι γνωστός για τη συχνή κριτική που ασκεί στην περαιτέρω ευρωπαϊκή ολοκλήρωση και τη διεύρυνση, ιδίως όσον αφορά την ένταξη της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Ο κ. Speroni σπούδασε πολιτικές επιστήμες και δίκαιο, και έχει λάβει κατάρτιση μηχανικού πτήσης.
Ως "φόρο τιμής προς τη δημοκρατία" θεωρεί την εκλογή του ο Jerzy Buzek
Σήμερα το μεσημέρι, η Ολομέλεια εξέλεξε τον πολωνό ευρωβουλευτή Jerzy Buzek πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για τα επόμενα 2,5 χρόνια. Η μυστική ψηφοφορία πραγματοποιήθηκε σήμερα στο Στρασβούργο, κατά την εναρκτήρια συνεδρίαση του νέου Κοινοβουλίου. Ο κ. Buzek, που έλαβε 555 ψήφους, δήλωσε ότι η εκλογή του αποτελεί γι'αυτόν "τεράστια πρόκληση και μεγάλη τιμή" τονίζοντας τη σημασία της κατανόησης των αναγκών των πολιτών, προκειμένου να "γίνει σωστά το έργο μας".
Ως πρωθυπουργός της Πολωνίας μεταξύ 1997 και 2001, ο Jerzy Buzek έλαβε μέρος στις ενταξιακές διαπραγματεύσεις και προετοίμασε τη χώρα του για την ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Το 2004, μετά από την ένταξη της Πολωνίας, ο κ. Buzek εξελέγη βουλευτής στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και διετέλεσε μέλος της κοινοβουλευτικής επιτροπής Βιομηχανίας, Έρευνας και Ενέργειας, και της αντιπροσωπείας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για τις σχέσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης με την Ουκρανία.
"Θεωρώ την εκλογή μου ως φόρο τιμής"
Ο 13ος πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου δήλωσε ότι θεωρεί την εκλογή του ως "φόρο τιμής προς όλα αυτά τα εκατομμύρια των ανθρώπων που αγωνίστηκαν για τη δημοκρατία" στις χώρες της ανατολικής Ευρώπης. Πρόκειται για την πρώτη φορά που εκλέγεται πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου από μία εκ των δέκα χωρών που εντάχθηκαν στην Ευρωπαϊκή Ένωση το 2004.
Αφού ευχαρίστησε την υποψήφια Eva-Britt Svensson (από τη Συνομοσπονδιακή Ομάδα της Ευρωπαϊκής Ενωτικής Αριστεράς/Αριστεράς των Πρασίνων των Βορείων Χωρών) για την υποψηφιότητά της (που έλαβε 89 ψήφους), ο Jerzy Buzek μίλησε για τη σημασία της ανάπτυξης των διεθνών συμμαχιών, ιδίως με τις αναδυόμενες παγκόσμιες δυνάμεις.
Το 2004, μετά από την ένταξη της Πολωνίας, ο κ. Buzek εξελέγη βουλευτής στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και διετέλεσε μέλος της κοινοβουλευτικής επιτροπής Βιομηχανίας, Έρευνας και Ενέργειας, και της αντιπροσωπείας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για τις σχέσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης με την Ουκρανία.
"Θεωρώ την εκλογή μου ως φόρο τιμής"
Ο 13ος πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου δήλωσε ότι θεωρεί την εκλογή του ως "φόρο τιμής προς όλα αυτά τα εκατομμύρια των ανθρώπων που αγωνίστηκαν για τη δημοκρατία" στις χώρες της ανατολικής Ευρώπης. Πρόκειται για την πρώτη φορά που εκλέγεται πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου από μία εκ των δέκα χωρών που εντάχθηκαν στην Ευρωπαϊκή Ένωση το 2004.
Αφού ευχαρίστησε την υποψήφια Eva-Britt Svensson (από τη Συνομοσπονδιακή Ομάδα της Ευρωπαϊκής Ενωτικής Αριστεράς/Αριστεράς των Πρασίνων των Βορείων Χωρών) για την υποψηφιότητά της (που έλαβε 89 ψήφους), ο Jerzy Buzek μίλησε για τη σημασία της ανάπτυξης των διεθνών συμμαχιών, ιδίως με τις αναδυόμενες παγκόσμιες δυνάμεις.
Αναφ. : 20090710STO58039
Σύντομο βιογραφικό σημείωμα του Jerzy Buzek
Σύντομο βιογραφικό σημείωμα του Jerzy Buzek
Κοινοβουλευτική Ομάδα τoυ Ευρωπαϊκoύ Λαϊκoύ Κόμματoς (Χριστιαvoδημoκράτες)
Ο Joseph Daul ανέλαβε στην ηλικία των 20 ετών το μικρό οικογενειακό αγρόκτημα που σήμερα διευθύνει ένα από τα δύο παιδιά του
Καθώς σπούδασε γεωργία, ανέλαβε στην ηλικία των 20 ετών το μικρό οικογενειακό αγρόκτημα που σήμερα διευθύνει ένα από τα δύο παιδιά του. Δραστηριοποιήθηκε από νωρίς σε αγροτικές ενώσεις και νεανικά κινήματα. Διετέλεσε πρόεδρος της Εθνικής Ομοσπονδίας Παραγωγών Βοδινού στη Γαλλία, όταν πολλοί ευρωπαίοι αγρότες και καταναλωτές νόσησαν από την ασθένεια των τρελών αγελάδων.
Ο κ. Daul εκλέχθηκε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για πρώτη φορά το 1999. Διορίστηκε πρόεδρος της κοινοβουλευτικής επιτροπής Γεωργίας το 2002 και πρόεδρος της Ομάδας του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος και των Ευρωπαίων Δημοκρατών τον Ιανουάριο του 2007.
Μιλά γαλλικά και αλσατικά (μητρική γλώσσα του), καθώς και άπταιστα γερμανικά.
Ομάδα της Προοδευτικής Συμμαχίας των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο
Ο 53χρονος Martin Schulz, πρόεδρος της Ομάδας της Προοδευτικής Συμμαχίας των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, γεννήθηκε στη γερμανική πόλη Hehlrath, κοντά στα βελγικά και ολλανδικά σύνορα.
Στην ηλικία των 19 ετών, ένα χρόνο αφότου εντάχθηκε στο κόμμα των Σοσιαλδημοκρατών, άρχισε να εργάζεται ως (αρχικά ασκούμενος) βιβλιοπώλης σε διάφορα βιβλιοπωλεία και εκδοτικούς οίκους. Το 1982 απέκτησε μάλιστα και το δικό του βιβλιοπωλείο.
Κατά τη δεκαετία του '80 και στις αρχές της δεκαετίας του '90 ήταν πολιτικά ενεργός τόσο σε τοπικό όσο και περιφερειακό επίπεδο.
Εκλέχθηκε για πρώτη φορά στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο το 1994 και διετέλεσε μέλος τόσο της υποεπιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων όσο και της επιτροπής Πολιτικών Ελευθεριών.
Τον Ιούλιο του 2003, συγκρούστηκε με τον ιταλό πρωθυπουργό Silvio Berlusconi Ιταλίας στο ημικύκλιο (την αίθουσα συνεδριάσεων της Ολομέλειας), όταν ο τελευταίος του πρότεινε χαριτολογώντας να παίξει σε μια ταινία τον ρόλο του "κάπο" (έγκλειστος σε στρατόπεδο συγκέντρωσης που επέβλεπε άλλους κρατουμένους).
Το 2004 εξελέγη για πρώτη φορά επικεφαλής της Σοσιαλιστικής Ομάδας, θέση που κατέχει και μετά από τις ευρωεκλογές του 2009.
Ομάδα της Συμμαχίας Φιλελευθέρων και Δημοκρατών για την Ευρώπη
Ο Guy Verhofstadt, πρόεδρος της Ομάδας της Συμμαχίας Φιλελευθέρων και Δημοκρατών για την Ευρώπη, γεννήθηκε το 1953 στην πόλη Dendermonde (Φλάνδρα, Βέλγιο).
Στις αρχές της δεκαετίας του 70, δραστηριοποιήθηκε στη Φοιτητική Ένωση Φλαμανδών Φιλελευθέρων, ενώ σπούδαζε δίκαιο στη Γάνδη.
Το 1982, στη νεαρή ηλικία των 29 ετών, έγινε πρόεδρος του Κόμματος Ελευθερίας και Προόδου (PVV). Το 1985, εξελέγη στη Βουλή των Αντιπροσώπων, και διετέλεσε αναπληρωτής πρωθυπουργός και υπουργός Προϋπολογισμού.
Λόγω της αρχικά πολύ φιλελεύθερης στάσης του στα οικονομικά θέματα και το νεαρό της ηλικίας του, απέκτησε το παρατσούκλι "The Kid" (Το Παιδί) και "Baby Thatcher" (Μωρό της Θάτσερ). Σε αντίθεση, όμως, με τη "Σιδηρά Κυρία", ο Guy Verhofstadt είναι θιασώτης του ευρώ και πιστεύει σε μια ομοσπονδιακή Ευρώπη.
Έγινε πρωθυπουργός του Βελγίου τον Ιούλιο του 1999 και, στη συνέχεια, γερουσιαστής (2007). Τον Ιούνιο του 2009, εξελέγη ευρωβουλευτής για πρώτη φορά.
Ομάδα τωv Πρασίvωv / Ευρωπαϊκή Ελεύθερη Συμμαχία
Η 53χρονη Rebecca Harms ηγήθηκε της λίστας των Πρασίνων της Γερμανίας στις ευρωεκλογές τόσο του 2004 όσο και του 2009.
Εργάστηκε ως βοηθός ευρωβουλευτή κατά τη δεκαετία του 1980. Είναι όμως περισσότερο γνωστή στη Γερμανία ως η εκπαιδευόμενη κηπουρός που έλαβε μέρος σε ένα κίνημα κατά της πυρηνικής ενέργειας, το οποίο εναντιώθηκε στον προγραμματισμένο σταθμό κατάθεσης πυρηνικών αποβλήτων στην Κάτω Σαξονία (περιοχή από την οποία κατάγεται άλλωστε). Μεγάλο μέρος της εργασίας της στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έχει εξάλλου να κάνει με θέματα ενεργειακής πολιτικής.
Ο 64χρονος Daniel Cohn-Bendit, γιος Γερμανού και Γαλλίδας, ο οποίος γεννήθηκε στη Γαλλία, έγινε γνωστός και στις δύο χώρες, λόγω της ανάμειξής του στις φοιτητικές διαδηλώσεις του 1968. Αναγκάστηκε να φύγει από τη Γαλλία το φθινόπωρο του 1968, καθώς δεν είχε τη γαλλική υπηκοότητα.
Στη Δυτική Γερμανία αποτέλεσε ηγετική φυσιογνωμία της αριστεράς και φίλος του αργότερα υπουργού Εξωτερικών της Γερμανίας Joschka Fischer. Εντάχθηκε στο Κόμμα των Πρασίνων το 1984 και είναι ευρωβουλευτής από το 1994, εκλεγμένος άλλοτε στη Γαλλία και άλλοτε στην Γερμανία.
Ευρωπαίοι Συντηρητικοί και Μεταρρυθμιστές
Ο Michał Kamiński είναι οπαδός του Πάπα Ιωάννη Παύλου ΙΙ, της Margaret Thatcher και του Ronald Reagan
Ο κ. Kamiński εκλέχθηκε για πρώτη φορά ευρωβουλευτής το 2004, ως μέλος του Κόμματος Νόμου και Δικαιοσύνης. Διετέλεσε μέλος της κοινοβουλευτικής επιτροπής Εσωτερικής Αγοράς και αντιπρόεδρος της Ομάδας "Ένωση για την Ευρώπη των Εθνών".
Τον Ιούλιο του 2007, έφυγε από το Κοινοβούλιο για να εργαστεί ως υφυπουργός στην καγκελαρία του πολωνού προέδρου Lech Kaczyński, του οποίου διετέλεσε επίσης εκπρόσωπος Τύπου.
Μετά από τις ευρωεκλογές του Ιουνίου του 2009, επέστρεψε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και ήταν ένας από τους βασικούς συντελεστές στη διαμόρφωση της Ομάδας των Ευρωπαίων Συντηρητικών και Μεταρρυθμιστών.
Ένα μέλος της ομάδας του τον περιγράφει ως "ευρωσκεπτικιστή, και ατλαντιστή υπέρμαχο της ελεύθερης αγοράς", αλλά και ως οπαδό του Πάπα Ιωάννη Παύλου ΙΙ, της Margaret Thatcher και του Ronald Reagan. Είναι πατέρας δύο κοριτσιών.
Συνομοσπονδιακή Ομάδα της Ευρωπαϊκής Ενωτικής Αριστεράς/Αριστερά των Πρασίνων των Βορείων Χωρών
Ο Lothar Bisky, πρόεδρος της Συνομοσπονδιακής Ομάδας της Ευρωπαϊκής Ενωτικής Αριστεράς/Αριστεράς των Πρασίνων των Βορείων Χωρών από το 2007, γεννήθηκε το 1941 στο Zollbrück (νυν Korzybie, Πολωνία) και μεγάλωσε στη Δυτική Γερμανία. Όταν έγινε 18 ετών, αποφάσισε να μετακομίσει στην Ανατολική Γερμανία, όπου εντάχθηκε στο κυβερνών Σοσιαλιστικό Ενωτικό Κόμμα της Γερμανίας (SED).
Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του στο πανεπιστήμιο, εργάστηκε ως ακαδημαϊκός διδάσκοντας θέματα που άπτονται του κινηματογράφου, των μέσων ενημέρωσης και της επικοινωνίας.
Κατόπιν της πτώσης του τείχους του Βερολίνου, εξελέγη στο κοινοβούλιο της Ανατολικής Γερμανίας. Από το 1993 διετέλεσε πρόεδρος του Κόμματος του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού (PDS), που διαδέχθηκε το SED και, μετά από μια συγχώνευση, ονομάστηκε το 2007 "Die Linke" (Η Αριστερά). Εκλέχθηκε για πρώτη φορά στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο τον Ιούνιο του 2009.
Ο Lothar Bisky είναι παντρεμένος και πατέρας τριών γιων.
Ευρώπη Ελευθερίας και Δημοκρατίας
Της ομάδας "Ευρώπη Ελευθερίας και Δημοκρατίας" προεδρεύουν ο Nigel Farage και ο Francesco Enrico Speroni.
Ο 45χρονος Nigel Farage κατάγεται από το Λονδίνο. Εντάχθηκε στο Συντηρητικό Κόμμα, που υπηρέτησε από τη νεότητά του μέχρι την παραίτηση της Margaret Thatcher.
Το 1993 ήταν ένα από τα ιδρυτικά μέλη του Κόμματος Ανεξαρτησίας του Ηνωμένου Βασιλείου, που ζητά την απόσυρση της χώρας από την Ευρωπαϊκή Ένωση και μια Ευρώπη με αδύναμη πολιτική ολοκλήρωση. Από το 2006 και μετά ηγείται του Κόμματος Ανεξαρτησίας του Ηνωμένου Βασιλείου.
Εκλέχθηκε για πρώτη φορά ευρωβουλευτής το 1999, για δεύτερη το 2004 και για τρίτη το 2009. Κατά τη διάρκεια της προηγούμενης κοινοβουλευτικής περιόδου (2004-2009) ήταν συμπρόεδρος της Ομάδας της Ανεξαρτησίας και Δημοκρατίας.
Ο 62χρονος Francesco Enrico Speroni, από τη Λομβαρδία, εξελέγη τον Ιούνιο του 2009 στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για τέταρτη φορά. Πριν από τις ευρωεκλογές του περασμένου Ιουνίου ήταν αντιπρόεδρος της κοινοβουλευτικής επιτροπής Νομικών Θεμάτων.
Ως μέλος της Λίγκας του Βορρά, διετέλεσε μέλος του τοπικού, του περιφερειακού και του εθνικού ιταλικού κοινοβουλίου από τη δεκαετία του '80 και μετά. Το 1994 διετέλεσε υπουργός Θεσμικών Μεταρρυθμίσεων κατά την πρώτη κυβέρνηση του Silvio Berlusconi.
Είναι γνωστός για τη συχνή κριτική που ασκεί στην περαιτέρω ευρωπαϊκή ολοκλήρωση και τη διεύρυνση, ιδίως όσον αφορά την ένταξη της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Ο κ. Speroni σπούδασε πολιτικές επιστήμες και δίκαιο, και έχει λάβει κατάρτιση μηχανικού πτήσης.
Δημοσίευση σχολίου