Αθήνα, 15 Μαΐου 2009

Κυρίες και Kύριοι,

Αγαπητοί Φίλοι,

Θα ήθελα, ξεκινώντας να ευχαριστήσω θερμά το Ινστιτούτο Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Καραμανλής για την πολύ τιμητική πρόσκλησή του να συμμετάσχω στη σημερινή εκδήλωση, αλλά και για το γεγονός ότι για άλλη μια φορά αποδεικνύει την προσήλωσή του σε ζητήματα oυσίας αλλά και τη σταθερή του αφοσίωση στην αναβάθμιση του δημόσιου διαλόγου στη χώρα μας.

Η διαπίστωση αυτή δεν είναι έκφραση αβρότητας προς τους διοργανωτές. Είναι ουσιαστική διαπίστωση. Τον τελευταίο καιρό – και όχι με ευθύνη της κυβέρνησης και της Νέας Δημοκρατίας- το αυτονόητο ενός παραγωγικού δημόσιου διαλόγου για την ευρωπαϊκή ατζέντα έχει μετατραπεί σε μεγάλο ζητούμενο.

Η αδήριτη ανάγκη ουσιαστικής συζήτησης για τα μεγάλα ζητήματα που απασχολούν την πορεία της χώρας και της μεγάλης ευρωπαϊκής οικογένειας, πέφτει θύμα των εύκολων εντυπωσιασμών και ενός ανούσιου βερμπαλισμού.

Ο ειλικρινής διάλογος για το μέλλον και τις προοπτικές της ελληνικής συμμετοχής στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση θυσιάζεται στο βωμό της παραπολιτικής, στο βωμό των μικροκομματικών επιδιώξεων.

Ενώ σήμερα – περισσότερο από ποτέ – απαιτείται περισσότερη ενεργητικότητα στη δράση και λιγότερες υπερβολές στα λόγια, βλέπουμε να συμβαίνει ακριβώς το αντίστροφο. Με αποκλειστική ευθύνη των κομμάτων της αντιπολίτευσης ο δημόσιος διάλογος υποβαθμίζεται, απαξιώνεται και εγκλωβίζεται σε μια στείρα, σχεδόν αντιδημοκρατική αντιπαράθεση για τα ελάσσονα. Για ζητήματα που δεν αφορούν στην ουσία της πολιτικής διαδικασίας αλλά στοχεύουν στο θυμικό των πολιτών και όχι στο μυαλό τους.

Για μας αυτή είναι μια απαράδεκτη και ζημιογόνα επιλογή. Προσβάλλει τα δημοκρατικά αντανακλαστικά των πολιτών και δημιουργεί ένα νοσηρό κλίμα σύγχυσης και απογοήτευσης. Δεν είναι όμως αυτό που έχει η Ελλάδα ανάγκη. Δεν είναι αυτό η θετική συνεισφορά που έχει ανάγκη η Ευρώπη.

Σήμερα, είναι η ώρα της μεγάλης φυγής προς τα εμπρός. Και για την Ελλάδα και για την Ευρώπη. Δεν είναι τυχαίο πως στο τελευταίο ευρωβαρόμετρο η απαισιοδοξία των ευρωπαίων πολιτών έχει αυξηθεί σημαντικά, ενώ ίσως για πρώτη φορά η Ελλάδα παρουσιάζει από τα υψηλότερα ποσοστά.

Η απαισιοδοξία είναι το τίμημα της στασιμότητας. Είναι βέβαιο ότι υπάρχουν πολιτικές δυνάμεις που επιχαίρουν. Είναι πολιτικές δυνάμεις σε ολόκληρη την Ευρώπη που συνεπείς με την ιδεολογική τους φυσιογνωμία αρθρώνουν σταθερά έναν αντιευρωπαϊκό λόγο. Υπάρχουν όμως και εκείνες οι πολιτικές δυνάμεις που ενώ αυτοπροσδιορίζονται ως ευρωπαϊκές δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να χρησιμοποιούν την Ευρώπη σχεδόν εργαλειακά, αναπτύσσοντας μια στείρα καταγγελτική ρητορική, υποσκάπτοντας τα θεμέλια του ευρωπαϊκού οράματος.

Γι’ αυτό πρέπει να ξαναβάλουμε την Ευρώπη σε κίνηση. Με τόλμη, με όραμα, με πρωτοβουλίες, με δράσεις. Ακόμη κι αν η παγκόσμια οικονομική κρίση ορθώνει αναχώματα και δυσκολίες, το μεγάλο στοίχημα είναι να δοθούν νέες και βελτιωμένες απαντήσεις στις αγωνίες και τα αιτήματα των Ευρωπαίων πολιτών. Το στοίχημα, με άλλα λόγια, είναι να μετατρέψουμε την κρίση σε ευκαιρία θετικής διάκρισης για την Ευρώπη.

Κυρίες και κύριοι,

Οι Ευρωεκλογές του Ιουνίου θα έπρεπε να αντιμετωπίζονται από όλους ως μια ιδανική ευκαιρία για να συζητήσουμε με πολιτικούς όρους για το μέλλον της Ευρώπης και για το μέλλον της Ελλάδας στην Ευρώπη.

375 εκατομμύρια ευρωπαίοι πολίτες από 27 κράτη μέλη έχουν την ευκαιρία με τη συμμετοχή τους να ενισχύσουν τη δημοκρατική νομιμοποίηση της ενωμένης Ευρώπης, σε μία εξαιρετικά κρίσιμη καμπή της σύγχρονης ιστορίας της και σε μια συγκυρία που μόνο εύκολη δεν είναι.

Στη σκιά της μεγαλύτερης παγκόσμιας οικονομικής κρίσης μετά από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, το διακύβευμα δεν θα μπορούσε να είναι κρισιμότερο. Στη δύσκολη αυτή συγκυρία οι απαιτήσεις για ισχυρά πολιτικά αντανακλαστικά, για πολιτική και δημοκρατική ευθύνη είναι τεράστιες.

Οι πολιτικές που απαιτούνται είναι πολλαπλές και σε όλα τα επίπεδα.

Οι δράσεις μας πρέπει να είναι συνδυασμένες και στοχευμένες στην προστασία της απασχόλησης, στη στήριξη της μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας, στην ενίσχυση της τουριστικής ανάπτυξης, στη βελτίωση του κοινωνικού κράτους και τη μείωση των επιπτώσεων σε εκείνες τις κοινωνικές ομάδες που πλήττονται περισσότερο.

Όλα αυτά πιστεύει κανείς πως μπορούν να γίνουν με κάποιο μαγικό τρόπο;

Ο ουρανός δεν βρέχει λύσεις. Οι λύσεις προκύπτουν μέσα από συσχετισμούς δυνάμεων. Γι’ αυτό είναι σημαντικό στις ευρωεκλογές του Ιουνίου να αποτυπωθούν συσχετισμοί τέτοιοι που θα βεβαιώνουν τη συλλογική ευρωπαϊκή βούληση να κινηθούμε μπροστά και να κινηθούμε γρήγορα. Να αποτυπωθούν συσχετισμοί που θα πριμοδοτούν την παραγωγική πολιτική δράση και θα έρχονται σε ρήξη με την αναβλητικότητα, την αδράνεια και την αποτελμάτωση. Τα «ήξεις αφίξεις», η έλλειψη σταθερότητας και οι ανεκπλήρωτες υποσχέσεις δεν οδηγούν και πολύ μακριά. Και εμείς θέλουμε μια Ευρώπη με ανοιχτούς τους ορίζοντες του μέλλοντος. Μια Ευρώπη που θα προχωρά με δυναμισμό και αυτοπεποίθηση. Γιατί από μια τέτοια Ευρώπη, η Ελλάδα κερδίζει, οι Έλληνες κερδίζουν.

Κυρίες και Κύριοι,

Θεωρώ ότι είναι απαραίτητο να έχουμε πάντοτε στο μυαλό μας την πρόοδο που έχει επιτευχθεί αυτά τα τριάντα χρόνια. Για να συνειδητοποιήσουμε πόσο έχουμε προχωρήσει και να μην επιτρέπουμε την εύκολη, σκόπιμη και άκριτη απαξίωση του τι έχουμε πετύχει και, τελικά, πόσο μας αφορούν όλες και όλους οι ευρωεκλογές του Ιουνίου.

Το 1979, στις πρώτες εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, σαφώς το διακύβευμα ήταν μικρό. Τριάντα χρόνια πριν οι εξουσίες και ο ρόλος του Κοινοβουλίου ήταν περιορισμένος, παρόλη τη σημαντική συμβολική αύρα που έφερε στην ευρωπαϊκή ενοποίηση.

Λίγα χρόνια αργότερα, όμως, με την Ενιαία Ευρωπαϊκή Πράξη το 1986 και τη Συνθήκη του Μάαστριχτ το 1992 τα πράγματα άρχισαν να αλλάζουν. Το Κοινοβούλιο απέκτησε πραγματική νομοθετική δύναμη για πρώτη φορά με τη διαδικασία της συναπόφασης. Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, η Ευρωπαϊκή Ένωση είχε επιτέλους τα μέσα να πάρει κρίσιμες αποφάσεις για την Ευρώπη.

Αποφάσεις που αφορούσαν και αφορούν άμεσα την καθημερινότητα των ευρωπαίων πολιτών. Αποτελέσματα που είχαν διαμορφωθεί και μέσα από τη συμμετοχή του Κοινοβουλίου. Με τις Συνθήκες του Άμστερνταμ και της Νίκαιας, η δύναμη του Κοινοβουλίου ενισχύθηκε ακόμη περισσότερο. Με τη Συνθήκη της Λισσαβόνας, όμως, αυτή η εξέλιξη σχεδόν απογειώθηκε.

Όταν οι διατάξεις της Συνθήκης τεθούν σε εφαρμογή, το Κοινοβούλιο που θα έχει προκύψει από τις εκλογές του Ιουνίου έχει λόγο σχεδόν σε όλες τις πολιτικές.

Η διαδικασία της συναπόφασης θα καλύπτει σχεδόν όλα τα πεδία πολιτικής. Και τη γεωργία, την αλιεία και το διεθνές εμπόριο. Το Κοινοβούλιο θα έχει δικαίωμα αρνησικυρίας για όλες τις διεθνείς συμφωνίες. Επιπλέον, ο μόνος άμεσα εκλεγμένος από τους πολίτες θεσμός της Ένωσης αναβαθμίζεται σε γνήσια ισότιμο εταίρο του Συμβουλίου σε όλες της πτυχές του κοινοτικού προϋπολογισμού.

Από τα παραπάνω προκύπτει όμως και ένα εξίσου σημαντικό πολιτικό αποτέλεσμα που αφορά στην – επιτρέψτε μου να πω – εσωτερική ισορροπία ισχύος στην Ένωση. Πλέον η Επιτροπή, αλλά και το Συμβούλιο, είναι υποχρεωμένα να είναι πολύ πιο προσεκτικά στη διαμόρφωση πολιτικών, γνωρίζοντας ότι υπάρχει ένας τόσο σημαντικός παράγοντας με αυξημένη τη δημοκρατική του νομιμοποίηση.

Όταν τα ζητήματα είναι αμφιλεγόμενα, βλέπουμε ότι οι αναγκαίοι συμβιβασμοί επιτυγχάνονται στο Κοινοβούλιο και όχι απαραίτητα μεταξύ της Επιτροπής και του Συμβουλίου. Το παράδειγμα της Οδηγίας για τις υπηρεσίες -όπου η Επιτροπή τελικά υιοθέτησε τη σύμφωνη γνώμη του Κοινοβουλίου- είναι ενδεικτικό και δεν είναι το μόνο. Το πολιτικό βάρος του Κοινοβουλίου είναι πια πολύ ενισχυμένο. Είναι χαρακτηριστικό ότι η πολιτική ατζέντα της Επιτροπής μετά το 2004 ήταν εν πολλοίς μια αντανάκλαση των πλειοψηφουσών προτεραιοτήτων στο Κοινοβούλιο.

Φίλες και Φίλοι,

Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, περισσότερο από ποτέ είναι πια σε θέση να ασκήσει σημαντική επιρροή στην προώθηση θεμάτων που απασχολούν τους πολίτες, να διαμορφώσει τη συζήτηση σε ευρωπαϊκό επίπεδο και να ενισχύσει αποφασιστικά τη δημοκρατία και τη διαφάνεια στην Ένωση. Και αυτά είναι ζητήματα κεντρικά στην καρδιά της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης και συγκροτούν τον πυρήνα των προκλήσεων που αντιμετωπίζουμε ως Ελλάδα αλλά και ως Ευρώπη συνολικά.

Το ερώτημα – περισσότερο επίκαιρο από ποτέ – εξακολουθεί να παραμένει: Ποιά και τι είδους Ευρώπη θέλουμε; Για εμάς στη Νέα Δημοκρατία η επιλογή είναι ξεκάθαρη και η απάντηση έχει δοθεί εδώ και δεκαετίες. Και είναι μια επιλογή και μια απάντηση που έχει δικαιωθεί απόλυτα. Θέλουμε περισσότερη Ευρώπη. Θέλουμε μια πιο πολιτική Ευρώπη. Μια Ευρώπη που χτίζει το μέλλον της σε σταθερές αρχές και αξίες: Δημοκρατία, Ασφάλεια, Συνοχή, Βιώσιμη Ανάπτυξη.

Η ιστορική επιτυχία της ενοποίησης μάς οπλίζει με αποφασιστικότητα αλλά και δημιουργική αγωνία για το μέλλον. Και είναι αυτά τα στοιχεία που μας έφεραν στην πρώτη γραμμή σε όλες τις κρίσιμες διαπραγματεύσεις για το μέλλον της Ευρώπης με πιο πρόσφατη αυτή για την Συνθήκη της Λισσαβόνας.

Με συγκροτημένο σχεδιασμό και οραματική προσέγγιση υποστηρίξαμε τα εθνικά μας συμφέροντα και συνδιαμορφώσαμε την πρόοδο προς μια Ευρώπη πιο δημοκρατική, πιο αποτελεσματική, λιγότερο γραφειοκρατική και απρόσωπη.

Δεν έχουμε αυταπάτες. Τα προβλήματα είναι πολλά, οι αδυναμίες περισσότερες και οι προκλήσεις τεράστιες. Και βέβαια δεν υπάρχει μεγαλύτερη πρόκληση από το να ξανακερδίσουμε ως ενωμένη Ευρώπη την εμπιστοσύνη των πολιτών. Η ιστορική επιτυχία της ολοκλήρωσης είχε ένα σημαντικό τίμημα. Εμβαθύνοντας και διευρύνοντας τη συνεργασία μας πετύχαμε κάτι ιστορικά μοναδικό αλλά την ίδια στιγμή η παραγωγή πολιτικής έγινε περισσότερο τεχνική και γραφειοκρατική, σε κάποιες περιπτώσεις και απρόσωπη.

Οι πολίτες απέστρεψαν το βλέμμα τους, περισσότερο από όλους οι νέοι για τους οποίους η κληρονομιά των πρωτοπόρων της ενοποίησης ανήκει στα βιβλία της ιστορίας και δεν αγγίζει την καθημερινότητά τους. Νιώθουν ότι δεν αφορά στις αγωνίες τους, τις προσδοκίες τους, τις επιθυμίες τους.

Όμως, ίσως για αυτούς ακριβώς τους λόγους η πολιτική απαίτηση ενός κοινού ευρωπαϊκού μέλλοντος με την Ελλάδα στο σκληρό πυρήνα είναι στρατηγική αναγκαιότητα. Και αυτό είναι που πρέπει να αναδεικνύεται κάθε μέρα, με κάθε ευκαιρία.

Η Ελλάδα αναπτύχθηκε και προόδευσε – ίσως όχι όσο θα έπρεπε και θα μπορούσε – γιατί ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Καραμανλής συνέδεσε το μέλλον της με την ενωμένη Ευρώπη. Άνοιξε τον ευρωπαϊκό δρόμο για την Ελλάδα, κόντρα στο πολιτικό περιβάλλον εκείνης της εποχής. Επέβαλε μια επιλογή –μία επιλογή καθοριστική για το μέλλον του ελληνικού λαού- η οποία διαμόρφωσε ένα στρατηγικό πλαίσιο προόδου, ασφάλειας, δημοκρατίας, ανάπτυξης για τη χώρα μας.

Τα αποτελέσματα αυτής της επιλογής είναι ορατά σε όλα τα επίπεδα. Πρώτα απ’ όλα η Ελλάδα αξιοποιεί στο έπακρο τις δυνατότητες που της προσφέρει η συμμετοχή της στην ΕΕ. Για μας η ενωμένη Ευρώπη είναι όχημα που θωρακίζει το μέλλον της χώρας και λειτουργεί σταθερά ως «πολλαπλασιαστής ισχύος» της παρουσίας μας στον κόσμο.

Έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί οι εποχές που η Ελλάδα παρουσιαζόταν διεθνώς ως μια μικρή ανασφαλής χώρα. Σήμερα η Ελλάδα είναι παρούσα παντού και είναι παρούσα με ψηλά το κεφάλι. Αυτή η πολιτική της ουσιαστικής και πολυεπίπεδης διεθνούς παρουσίας φέρνει καρπούς. Δημιουργούμε ισχυρό αποθεματικό κεφάλαιο αξιοπιστίας και σοβαρότητας που μας επιτρέπει να πείθουμε για τα δίκαιά μας και για την αξία των επιχειρημάτων μας.

Έτσι, ο υπεύθυνος και θετικός ρόλος της χώρας μας, αναγνωρίζεται από όλους. Πρώτα απ’ όλα μέσα στην ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση καθώς συνεισφέρουμε στη συλλογική αντιμετώπιση των συνεπειών από την παγκόσμια οικονομική κρίση.

Αναγνωρίζεται στη διαδικασία ελέγχου και αξιολόγησης της Τουρκίας στην ευρωπαϊκή της πορεία. Έχοντας με ειλικρίνεια δηλώσει πως η πλήρης προσαρμογή της σημαίνει και πλήρη ένταξή της στην ευρωπαϊκή οικογένεια, βαθμολογούμε μαζί με τους εταίρους μας τη συμπεριφορά της όσον αφορά στις σχέσεις καλής γειτονίας, στις μειονότητες, στα ανθρώπινα δικαιώματα, στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, και σε πάρα πολλά ζητήματα ελληνικού ενδιαφέροντος.

Αναγνωρίζεται επίσης στο θέμα των Σκοπίων. Το μήνυμα προς τους γείτονές μας έγινε έτσι πολύ σαφές και πολύ καθαρό: συμπεριφορές που παραχαράσσουν την ιστορία και τροφοδοτούν εντάσεις δεν έχουν θέση στη νέα ευρωπαϊκή πραγματικότητα. Για να έχουν μέλλον μέσα στο αξιακό πλαίσιο του ευρωπαϊκού πολιτικού πολιτισμού πρέπει να υπάρξει αμοιβαία αποδεκτή λύση στο ζήτημα του ονόματος.

Όμως η προστιθέμενη αξία από τη συμμετοχή της χώρας μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση δεν περιορίζεται στα ζητήματα της εξωτερικής πολιτικής και της διεθνούς παρουσίας της χώρας. Είναι εξίσου απτή και συγκεκριμένη στην καθημερινότητα όλων μας, ακόμα και αν πολλές φορές δεν το συνειδητοποιούμε.

Με τα συγχρηματοδοτούμενα αναπτυξιακά προγράμματα η Ελλάδα απέκτησε σύγχρονες βασικές υποδομές, είχε την ευκαιρία να ενισχύσει την ανταγωνιστικότητά της να στηρίξει την επιχειρηματικότητα και την απασχόληση. Τα έργα και οι δράσεις που υλοποιούνται από το 2004 και συνεχίζονται με το Εθνικό Στρατηγικό Πλαίσιο Αναφοράς αποτελούν τη μεγαλύτερη αναπτυξιακή ένεση που έγινε ποτέ στη χώρα. Ταυτόχρονα, εφαρμόζονται ολοκληρωμένες πολιτικές με θετική συνεισφορά στην αποτελεσματική διαχείριση ιδιαίτερα κρίσιμων ζητημάτων όπως:

· Οι κλιματικές αλλαγές και η προστασία του περιβάλλοντος.

· Η άρση των περιφερειακών ανισοτήτων και η ανάπτυξη των δυσπρόσιτων και ακριτικών περιοχών της πατρίδας μας.

· Η αντιμετώπιση της παράνομης μετανάστευσης.

· Το κλείσιμο της ψηφιακού χάσματος και η αξιοποίηση της ευρυζωνικότητας ως κοινωνικού αγαθού, στο οποίο δικαιούνται πρόσβαση όλοι οι Έλληνες πολίτες, από τον Έβρο ως το Καστελόριζο.

Τα όσα ανέφερα είναι ενδεικτικά, καθώς καθημερινά στους κόλπους της Ένωσης λαμβάνονται αποφάσεις και σχεδιάζονται ολοκληρωμένες, ενιαίες πολιτικές που έχουν άμεσο αντίκτυπο στην καθημερινότητα κάθε Ευρωπαίου, κάθε Έλληνα πολίτη. Αποφάσεις και πολιτικές που αφορούν στο σύνολο των κοινωνικών ομάδων.

Συνεπώς το να είμαστε στην καρδιά της Ευρώπης μεταφράζεται σε ασφάλεια και ευημερία. Μεταφράζεται σε μια τεράστια ευκαιρία για να ανατάξουμε τις στρεβλώσεις του παρελθόντος και να επιτύχουμε την πραγματική σύγκλιση, αφήνοντας οριστικά πίσω μας τις σκόπιμες αυταπάτες προηγούμενων δεκαετιών.

Ταυτόχρονα μεταφράζεται και σε υποχρέωση. Στην ανάγκη να έχουμε λόγο και ρόλο στη μετέπειτα πορεία της Ευρώπης. Στην ανάγκη να διατηρήσουμε και να ενισχύσουμε το σημαντικό αυτό εγχείρημα που λέγεται ενωμένη Ευρώπη. Η Ευρώπη δεν είναι μόνον τα θεσμικά όργανα των Βρυξελλών. Είναι η Ελλάδα απ’ άκρου εις άκρον. Μέσα από μία δυνατή Ευρώπη η Ελλάδα κερδίζει. Γι’ αυτό και οι ευρωεκλογές μας αφορούν όλους.

Δίνοντας το «παρών» στην κάλπη των ευρωεκλογών, παίρνουμε σαφή θέση για την πορεία και την πρόοδο της δικής μας χώρας. Ψηφίζοντας για την Ευρώπη, ψηφίζουμε για την Ελλάδα και ψηφίζουμε υπεύθυνα.

Στις 7 Ιουνίου λοιπόν η συμμετοχή έχει αξία και σημασία. Οι ευρωεκλογές δεν είναι εκλογές δεύτερης κατηγορίας. Ίσα – ίσα. Έχουν κρίσιμο πολιτικό περιεχόμενο και σημασία. Η Νέα Δημοκρατία ως το μόνο αυθεντικό ευρωπαϊκό κόμμα στη χώρα μας, με αρχηγό τον Έλληνα Πρωθυπουργό, Κώστα Καραμανλή, διεκδικεί την εμπιστοσύνη των πολιτών ώστε με υψηλό αίσθημα ευθύνης και με γνώμονα το εθνικό συμφέρον να συνεχίσει να ανήκει στους πρωταγωνιστές.

Όπως άλλωστε κάναμε μέχρι σήμερα με τη μεγάλη και θετική συνεισφορά της ομάδας των ευρωβουλευτών μας. Και επιτρέψτε μου με τη σημερινή ευκαιρία να τους συγχαρώ στο πρόσωπο του επικεφαλής τους, κ. Ιωάννη Βαρβιτσιώτη. Στον ίδιο δρόμο η Ν.Δ. θα συνεχίσει να πορεύεται με αποφασιστικότητα. Μαζί με το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, την ισχυρότερη ευρωπαϊκή πολιτική οικογένεια, διεκδικούμε την ισχυρή εντολή για τη δημιουργία της Ευρώπης που οραματιζόμαστε και μας αξίζει. Της Ευρώπης των πολιτών. Της Ευρώπης της Ασφάλειας. Της Ευρώπης της Ευημερίας. Της Ευρώπης της Δημοκρατίας.

Σας ευχαριστώ για την προσοχή σας.

μόλις διαβάσατε την

Ομιλία ΥΦΥΠΕΞ, κ. Γ. Βαληνάκη, στην εκδήλωση «1979-2009: 30 χρόνια Ευρωεκλογές»

ISTORIA the NEW BLOG in the CITY

SEX CRIME in IRAQ

Η ΚΥΝΟΝΙΚΗ ΕΥΡΩΠΗ

...το μέλλον μας ανήκει...

South-Stream

... προφέσσιοναλς ...

ELECTIONS

Εναλλακτικές Λύσεις Πολιτών