του Βασίλη Δαλιάνη

Ευρώπη 1989 - 2009

Διασχίζοντας την «Oranienburger Strasse», στο Mitte του Ανατολικού Βερολίνου, περνάς αμέτρητα εστιατόρια και μπαρ, ( ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΑΝΗΛΙΚΕΣ/-ΟΥΣ ΤΡΟΤΕΖΕΣ/TROTTEUSE,TROTTOIR )για κάθε γούστο και βαλάντιο. Στρίβοντας αριστερά( ΑΜΕΣΩΣ ΜΕΤΑ ΤΟ ΦΡΟΥΡΙΟ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΣΥΝΑΓΩΓΗΣ/ποιός είπε ότι το τείχος έπεσε..???) στην «Grosse Hamburger Strasse» φθάνεις στην διασταύρωση με την «Sophienstrasse», στην εκπληκτικότερη μπυραρία που έχω συναντήσει στην Ευρώπη. Δίπλα στο Εβραϊκό νεκροταφείο. Κάθομαι για μία «Βάισμπιερ» στα ζεστά, ξεφυλλίζοντας μια τοπική εφημερίδα(την σιωνιστική BZ μάλλον..:-P ). Η ημερομηνία επάνω αριστερά είναι αμείλικτη. 2009. Είκοσι χρόνια πριν στο ίδιο ακριβώς σημείο θα βρισκόμουν σε έναν διαφορετικό κόσμο. Όχι από αυτόν που γνωρίζω σήμερα. Από αυτόν που θα συναντούσα μερικές εκατοντάδες μέτρα πριν. Στην Under Den Linden.

Είκοσι χρόνια μετά λοιπόν από την κατεδάφιση της πλέον επαίσχυντης διαχωριστικής γραμμής που γνώρισε η Ευρώπη από τον πόλεμο μέχρι σήμερα(αν ξεχάσουνε βέβαια την ιστορία και την ξαναγράψουμε στα μέτρα μας ). Τόσο επαίσχυντης, όσο και συμβολικής. Τόσο συμβολικής, που η εξάλειψη της ήταν αναμενόμενο πως θα είναι υπερπαραγωγή(εδώ HOLLYWOOD εκεί..? ) . Όχι μόνο για την ευαρέσκεια για την κατάρρευση των απολυταρχικών καθεστώτων του παραπετάσματος. Ούτε τόσο για την επικράτηση των Φιλελεύθερων φωνών στην Ευρώπη. Όσο και αν αυτές οι δύο παραδοχές ήταν οι κυρίαρχες στην εποχή τους.

Η πτώση του τείχους, ήταν το καθοριστικό γεγονός για μια ένωση. Το φλερτ είχε αρχίσει δεκαετίες πριν. Αλλά οι ενδιαφερόμενοι παρέμεναν σαστισμένοι και διστακτικοί. Δεν έχουν άδικο λοιπόν οι Βερολινέζοι που επαίρονται πως η πόλη τους είναι η καρδιά της Ευρώπης, καθώς απέχει 1000 περίπου χιλιόμετρα τόσο από το Παρίσι, όσο και από τη Μόσχα.

Είκοσι χρόνια μετά την πτώση του τείχους, φθάσαμε να μιλούμε για κάμψη του «τείχους» για την υπερψήφιση της συνθήκης της Λισσαβόνας(ΕΠΑΝΑΦΟΡΑ ΤΟΥ ΦΑΣΙΣΜΟΥ ). Μια συνθήκη που επικυρώθηκε τελικώς από όλα τα ευρωπαϊκά κράτη. Είτε από τα κοινοβούλια, είτε με επαναλαμβανόμενα δημοψηφίσματα. Η Ευρώπη βρίσκεται σε σημείο που να αναζητά τον Πρόεδρό της( ΗΓΕΜΟΝΑ ). Τον Υπουργό Εξωτερικών της (Ύπατο Αρμοστή κατά τας γραφάς). Κοινή διπλωματική προστασία για κάθε ευρωπαίο πολίτη..!?!. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο θα αποκτήσει περισσότερη δύναμη!?!. Ο Ευρωπαίος πολίτης θα έχει λόγο στα τεκταινόμενα(ΘΑ). Αρκούν ένα εκατομμύριο υπογραφές για να τεθεί οποιαδήποτε ζήτημα στην κρίση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής( ΚΑΙ ΝΑ ΑΠΟΡΙΦΘΕΙ ΑΜΕΣΩΣ ΜΕ ΣΥΝΟΠΤΙΚΕΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ).

Ακόμα και αν η ιδέα της ενοποίησης της Ευρώπης αποκρυσταλλώνεται ακόμα, περισσότερο στο «Così fan tutte» ( ρουβίτσες εν δράσει )του Μότσαρτ, παρά στην «Ωδή Στη Χαρά» του Μπετόβεν, το 2009 είναι μια καθοριστική χρονιά για την Ήπειρο. Ένα ακόμα τείχος κατέρρευσε(ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ )

τα μαυρα γράμματα είναι του Βασίλη Δαλιάνη από το Πρωτο Θέμα.

Τα πορτοκαλί είναι του BBimbo από το Macedoine ..:-D

διαβάστε καπάκι για