...η εταιρεία του David Axelord εργάζεται για τον Γιώργο Παπανδρέου...

...επ' ευκαιρία της ανακοίνωσης των ψηφοδελτίων "επικρατείας"

από την ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ ,

ας θυμηθεί ο έλλην ψηφοφόρος και πολίτης τους αρχηγούς μας ..:

τον Κώστα Καραμανλή του 2004,

τον Γιώργο Παπανδρέου του 2007

και τους δύο το 2009.

Τι έλεγαν και έγραφαν για τον έναν, τι για τον άλλον, τότε και τώρα.

Πώς μεταλλάχτηκε η εικόνα του ενός και πώς του άλλου.

Με εξωπραγματικές, θετικές και αρνητικές, κρίσεις και για τον έναν και για τον άλλον,

τότε και τώρα.

Οι παγίδες του συστήματος είναι και παγίδες της κοινής γνώμης.

Τις παγίδες της εξουσίας, της πρώην και της επόμενης,

τις ΣΥΝΟΨΙΖΟΥΜΕ σε τρεις:

* Το περιβάλλον: οι άνθρωποι του αρχηγού, η αυλή, η οικογένεια, οι σύμβουλοι, οι αφοσιωμένοι τεχνοκράτες, που, μακιαβελιστί, τον πείθουν πως ό,τι λένε είναι για το συμφέρον του, ταυτίζοντάς το, προς τα έξω, με το συμφέρον της παράταξης και του τόπου (θέλει πολύ για να πεισθεί;), απαξιώνοντας τα συλλογικά όργανα που τον περιορίζουν και τα άτομα που τον αμφισβητούν.

* Η μυστικότητα: δεν λέει ο αρχηγός τι σκέφτεται, τι θέλει, τι αποφασίζει. Το περιβάλλον του διοχετεύει δήθεν πληροφορίες, πλέκονται σενάρια, δημιουργείται κλίμα, αναλύεται από ειδήμονες (;) η ψυχοσύνθεσή του, διατυπώνονται προβλέψεις για τις αντιδράσεις του («Πάμε στοίχημα;»), με αποτέλεσμα την επικίνδυνη ενίσχυση της εξουσίας του και τα αναπόφευκτα λάθη.

* Η πυγμή: εκφράζεται με τις καθαιρέσεις, τους αιφνιδιασμούς, τις ανατροπές («Γιώργο, άλλαξέ τα όλα»), την περιφρόνηση του αντιπάλου, εσωτερικού και εξωτερικού, την καθυπόταξη των αντιφρονούντων. Οσο πιο αυθαίρετη τόσο πιο εντυπωσιακή.

Ο ΣΗΜΕΡΙΝΟΣ πρωθυπουργός έπεσε σε όλες τις παγίδες.

Διότι στην ΕΛΛΑΔΑ,

δεν είναι απλώς πρωθυπουργοκεντρικό το δικομματικό μας σύστημα της αυτοδυναμίας.

Είναι καθαρά πρωθυπουργικό. Κι'ας μην εκλέγεται απευθείας ο πρωθυπουργός.

Με δική του απόφαση στην πράξη καταρτίζονται οι συνδυασμοί

(και όχι μόνο το ψηφοδέλτιο της Επικρατείας).

Αποκλείει μόνος υποψήφιους, έχει πειθήνιο υπουργικό συμβούλιο,

που επικυρώνει τις αποφάσεις του και όταν είναι λάθος και όταν διαφωνεί.

Υποτάσσει το κόμμα που ψηφίζει -ή εν αμφιβολία μπαινοβγαίνει- στη Βουλή,

σύμφωνα με τις εντολές του.

Διακόπτει τη σύνοδο, όποτε θέλει.

Προκηρύσσει εκλογές με δυσοίωνες προβλέψεις για το κόμμα,

εκθέτοντας υπουργούς, βουλευτές, στελέχη, οπαδούς.

Ο κ. Καραμανλής έπεσε στην παγίδα και πληρώνει το τίμημα,

ο κ. Παπανδρέου έχει τα οφέλη.

Προς το παρόν.

Θα μπορούσε άραγε να τις διακρίνει στην πορεία του προς την εξουσία

ο προβλεπόμενος αυριανός,

ώστε να μπορέσει να τις αποφύγει,

αν και όταν την κατακτήσει;

...αποσπάσματα από το...

Οι παγίδες της εξουσίας

Αρθρο του εκδότη της «Ε» και της «Κ.Ε.» Θανάση Τεγόπουλου.

20 Σεπ | Πολιτική | Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία .